21 juli 2016

Pro-Bono, Lo-Bono of No-Bono?

Een gebiedsmakelaar van een stadsdeel die bij de verdiepingssessie over  ‘Boost de Buurt, vernieuwende participatie’  ( Zie    ) op 1 dec 2016 was bracht terecht op: “het is allemaal leuk om in de participatie-gedachte meer door de bewoners zelf te laten uitvoeren, maar kun je er wel van op aan en is het dan niet allemaal te vrijblijvend?
Misschien zullen bewoners iets toezeggen, en het vervolgens niet leveren.

Een manier om dat tegen te gaan is de toegevoegde waarde daadwerkelijk te waarderen. Geld is daarvoor natuurlijk bij uitstek ‘het ruilmiddel’.  En die waardering te onthouden als er niet geleverd wordt.

Het K-platform in onze buurt wordt al jaren geleid door Henk van de Belt, met als gevolg dat weinigen zo’n grote archivarische kennis over Bijlmer en K-buurt (en netwerk) hebben als Henk. Hij wordt dan ook te pas en te onpas gevraagd voor rondleidingen, voor commentaar als de Bijlmerramp wordt herdacht en organiseert zich daarnaast bijna een beroerte om voor allerlei doelgroepen allerlei activiteiten in de buurt te organiseren. Dan kun je zeggen. ‘Doe het dan niet’. Maar dat zou een daadwerkelijke verarming van de buurt en de maatschappij betekenen. En Henk is niet de enige die zich zwaar inspant voor deze buurt. En bedenk ook: zo zijn er ongetwijfeld andere projecten, waar we niet eens over weten omdat ze niet gebeuren, die niet van de grond komen omdat mensen inderdaad zeggen ‘dan doen we het maar niet’ Doodzonde!

Natuurlijk zijn er projecten, die subsidie kunnen krijgen of aanvragen doen bij fondsen. Maar sommige dingen zijn OF te innovatief en passen daarom per definitie niet binnen de potjes OF te randvoorwaardelijk en daarom niet als project aan te bieden, of ‘men vindt’ dat het maar vrijwillig moet, of…. etc

Een eerste stap zou sowieso zijn ‘de buurtzorger’, net als ‘de mantelzorger’ als concept te erkennen  (Zie BLOG de buurtzorger)
Sommige dingen zullen altijd vrijwilligerswerk blijven. Maar tussen de no-bono professionals, (vaak overigens mensen van buiten de wijk die zwaar de inzet van mensen in de wijk nodig hebben om hun werk te doen) en de pro-bono vrijwilligers, zit een categorie die je de semi-professionals zou kunnen noemen.

Sommige inspanningen kunnen een vrijwilligersvergoeding krijgen
Sommige inspanningen verdienen ook een toelage. Dat hoeft niet de hoofdprijs, no-bono, te zijn, maar in ieder geval bijdragen aan een minimum van bestaan. Het gaat er niet om mensen aan te trekken die het om het geld doen. Maar het is wel nodig mensen die het kunnen en willen doen, het daarmee mogelijk te maken. Elk mens moet kunnen eten. En zeker mensen die voor de medemens en de buurt zorgen.

Voor wie dit een vreemd concept vindt en vindt dat ALLES maar pro-bono moet als het een bewoner inspanning betreft, bedenk dat waar bewoners vaak in eigen tijd, dus in opoffering van andere zaken (opportunity cost, het is NIET gratis), hun bijdrage leveren, aan de andere kant van de tafel mensen zitten die voor elk uur gesprek aan het eind van de maand gewoon no-bono betaald krijgen. Sterker nog, vaak extra en onnodig werk genereren voor de bewoners (hen dus op extra opportunity-costen jagen)  terwijl daar geen enkele rem op zit (Zie BLOG extra werk|) Het kost ze niets. Sterker nog, ze krijgen nog meer betaald want er is nog meer overleg nodig. Ze genereren hun eigen werk en inkomen zo.

Een mooi voorbeeld van een dergelijke maatschappelijke toelage is de  toelage die gemeenteraadsleden en leden van de stadsdeel bestuurscommissie ontvangen. Die staat vaak in geen verhouding tot de daadwerkelijk hoeveelheid geleverde inspanning, netwerk, kennis, etc. Maar helemaal pro-bono zou ook niet lukken. Door de toelage wordt het net mogelijk mensen te vinden en vrij te maken, het hen mogelijk te maken zich in te zetten op gemeente en stadsdeel niveau. Voor de buurt geldt niet anders.

Ook voor de buurt en de maatschappij is dit beter: Tegen relatief lage kosten verwerf je marginaal enorm voordeel op kwantiteit en kwaliteit van de hoeveelheid buurtzorg. Als je de totale hoeveelheid buurtzorg in onze buurt ziet als een optelsom van alle vrijwillige inzet en bijdragen dan is dat een bepaalde hoeveelheid ‘zorg’. Als je daar een stuk lo-bono betaald werk bij weet te doen, zul je marginaal veel meer inzet/buurtzorg en hogere kwaliteit en minder vrijblijvendheid hebben. Voor de prijs van slechts een enkele no-bono ambtenaar minder heb je waarschijnlijk via lo-bono buurtzorger heeeeeeeeel veel meer buurtzorg erbij!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten