Van 'strijd' naar 'constructiviteit'? Van stoomwals naar ronde tafel!

Ik ben van nature iemand die graag samen dingen wil vormgeven. Ieder zijn expertise. 1+1 = 3. Googledocs. Dat soort dingen. Ik heb me er ook profesioneel veel mee bezig gehouden. Ik ken alle theorien, het verschil tussen collaboratie (samenwerkers worden gefaciliteerd in hun interactie met elkaar) en cooperatie (Een gezamelijk doel staat voorop, deelnemers kunnen komen en gaan, het doel blijft bestaan) en heb zelfs een online samenwerkingssoftware platform gemaakt  om groepen met groepen te kunnen laten samenwerken aan gemeenschappelijke doelen  www.worknets.com.

Toch wordt je als burger al snel en ongewild in de rol gedrukt van megafoon scheeuwer gedrukt, die voelt dat ie tegen een stoomwals op moet schreeuwen. Hoe komt dat toch. En kan dat anders? Kan van de stoomwals een ronde tafel gemaakt worden?

Ja, dat kan anders. Maar als je soortgelijke zaken met dezelfde processen nog een keer doet, zul je dezelfde soort uitkomst krijgen. Iets moet dus ECHT anders. Het huidige participatie en inspraakmodel zorgt als vanzelf dat je als partijen tegenover elkaar komt te staan.

Het begint met de manier waarop nu vaak iets binnen de keuken van de overheid wordt klaar gemaakt, en dan aangeboden voor reactie. Daar kun je als bewoners iets van vinden, maar het is maar de vraag of er ook iets mee gedaan wordt. Dan ga je als bewoners protesteren, escaleren etc. WAT een extra moeite wordt er van je gevraagd. Terwijl het zo simpel kan zijn: Cocreatie.

Neem een simpel voorbeeld: Rondom Flat Klieverink hadden we ingeslepen loppaden, zogenaamde olifatenpaden. Die brachten veel vuil de flat in. Na ons protest over de herinrichting (zie blogpost 'wel de straat op' ) kregen we de toezegging dat er extra looppaden gelegd zouden worden daar waar de mensen ook echt lopen. Hoe simpel kan het zijn. Faciliteer met een pad, daar waar mensen willen lopen, in plaats van als gemeente te bedenken waar mensen moeten lopen en vervolgens proberen hun gedrag aan te p[assen aan de paden die er wel liggen. Maar helaas. Het ene olifantenpad is gedicht. Odertussen is aan de achterzijde een nieuwe situatie gecreerd waarbij je vanuit de achterdeur als het ware een perk in loopt. We vroegen daar dus ook een pad naar de overkant van de weg, Over het perk heen. Maar ja...er was daar nog geen olifantenpad want ja...het was een nieuwe situatie he? Terwijl het zo eenvoudig zou zijn om samen met de bewonerscommissie aan de tafel te gaan zitten en samen het plan te tekenen. Dat vraagt wel het een en ander:

• een cultuur omslag naar 'How can we help'
• Investering vn ambtenaren om te helpen met de expertise achterstand bij de burger
• Investering van burgers om te helpen met de expertise achterstand van ambtenaren (hoe wordt hier geleefd)
• Vrijelijk delen van informatie, ergens centraal beschikbaar stellen
• Corvee taken laten uitvoeren door de betaalde krachten in plaats van die aan de burgers te vragen te doen
• om elkaars limiteringen heen werken en die wederzijds aanvullen ( bijvoorbeeld rekening houden met elkaars beschikbaarheid, )
• etc.

ZIJN ER MENSEN DIE DIT LEZEN DIE HIER ERVARING MEE HEBBEN?
HOE KOM JE TOT EEN CULTUUROMSLAG WAAR AMBTENAREN VRAGEN 'HOW CAN WE HELP?'  OF IS DAT GEWOON NIET VANUIT BEWONERS TE REALISEREN?

ALLE TIPS WELKOM!