Ik ontving onderstaand artikel uit Leuven. Waarin de case wordt gemaakt voor meer burgerparticipatie,
https://www.citizenlab.co/blog/civic-engagement-nl/case-study-een-golf-aan-ideeen-in-leuven/?lang=nl&utm_source=twitter&utm_medium=smp&utm_campaign=blog_nl
De vraag die me dan altijd stel is...in welk deel van de keten?
Het blijkt hier te gaan hier om ‘’een golf aan ideeën’’
Mijn vraag is gedreven vanuit de observatie dat de wereld beter maken vaak niet aan een gebrek aan ideeën of plannen ligt, maar juist mis gaat in (een gebrek aan) de uitvoering. Zo schreef de Ombudsman Metropool Amsterdam Arre Zuurmond :
‘’Horizontaal ordenen, de realisatie stokt
Veel organisaties zijn naar binnen gericht en opereren in een verticale ordening. In de 21e eeuw is horizontaal ordenen effectiever. Zuurmond ziet de horizontale ordening in plannen, goed beschreven. Maar de realisatie stokt. Wij hebben goede plannen, maar geen goede uitvoering.”
Het is juist hierom dat een andere insteek nodig is. meer de de bottom-up approach te nemen, waar bewoners zelf in kracht worden gezet initiatief te ontplooien en producent van de stad ipv consument van de stad te worden.
Hoezo gaat het mis in de uitvoering?
Een ‘’mooi’’ voorbeeld is de 610.000 euro fysiek verbetergeld vanuit ‘’ontwikkelbuurten’’ die participatief door de buurt is verdeeld. Dat proces vond plaats sept en okt 2018. Dit is keurig door de buurt uitgevoerd. zie oa blogpost https://hartvoordekbuurt.blogspot.com/2019/03/ontwikkel-je-buurt-traject.html Daar kwam een wolk aan ideeën uit, en een plan en heeft tot groot applaus geleid over de manier van werken, vormen van participatie etc.
We zijn nu bijna een jaar later. Er is nagenoeg niets uitgevoerd. Alle inspanningen hebben tot nu toe slechts tot een nieuwe werkelijkheid op papier geleid, maar weinig verandering in de echte wereld voor de echte mensen.
De reden ligt in de verkokering van de overheid waardoor er allerlei blokkades zijn in de uitvoering. Het gevolg is dat de link die mensen zouden kunnen hebben tussen ‘’ik heb een idee en er wordt echt naar me geluisterd’’ inmiddels wegvloeit. En we daarmee in het oude participatie-gevoel Zuidoost: ‘’Roept u vooral wat, we willen u graag betrekken.’’ eerder versterken dan verminderen.
Recent is er wel een eerste dingetje opgeleverd. Een stroompunt zou worden aangelegd aan de Bontekraaikant voor de foodtruck en evenementen. De plek hadden we in het voorjaar samen met het uitvoerend buro bepaald. Deze week kwam een email dat er een stroompunt punt/put was aangelegd. We gingen kijken. Helaas niet op de juiste plek. Ook hier speelt de verkokering van de overheid ons parten. Het is maar een voorbeeld.
En zo zijn er legio andere voorbeelden te geven. Iets simpels als een container adoptant (bewoner) die wordt geconfronteerd met de zoveelste ambtelijke wisseling, etc. Het apparaat is te complex geworden.
Terug naar Leuven: De proces-focus van de overheid maakt dat ze graag inzet op het democratiseren van besluitvormingsprocessen. Maar een veel groter verandereffect zal komen van een wezenlijk andere insteek: een overdracht van uitvoering naar het bewoners. Van een herbalans van de representatieve democratie naar contributieve democratie ( Zeg maar de doe-democratie) Laten we vooral de zorgenergie van bewoners aan wakkeren en ze de tools geven meer zelf op te pakken. Zal dat 100% goed gaan? natuurlijk niet. Zie ook deze blog over interne hobbels bij bewonersinitiatieven. Maar netto meer dan wat alle energie en financiën nu oplevert.
Bewoners zijn probleemeigenaar, hebben korte lijnen, denken en leven integraal,horizontaal etc. Die zijn echt resultaat gedreven, anders haken ze simpelweg af, dan gaan ze andere dingen met hun leven doen.
Waar de overheid weliswaar ook zegt voor resultaat te gaan, maar uiteindelijk altijd kiest voor proces en legitimering als belangrijker dan echt resultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten