Donderdag was er een bijzondere, tumulteuze vergadering bij stadsdeel Zuidoost. Over buurthuizen en (het gebrek aan) gemeenschappelijke ruimten. Te vaak lijken tegenwoordig hippe bakfietsbiertjes als oplossing en teken van vooruitgang van Zuidoost te worden gezien, terwijl echte vooruitgang komt door mensen en groepen die op achterstand staan, in staat te stellen zich te organiseren, op eigen benen te staan, zinvol met anderen te verbinden en elkaar te ondersteunen en ontwikkelen. Collectieve ruimtes zijn daarvoor essentieel in het hyper actieve en gefragmenteerde maatschappelijk veld van Zuidoost. Zonder de ruimte die ons ter beschikking is gesteld door Woningcorporatie De Key zou Hart voor de Kbuurt bijvoorbeeld nooit hebben kunnen doen wat we hebben gedaan. Zou de metro 53 nu stoppen bij vd Madeweg. En het is dankzij dat we ons konden organiseren dat we voor de jongeren van K-buurt nu een eigen faciliteit hebben weten te regelen.
De drijvende kracht achter de avond, Stadsdeelcommissie lid Sandra Grep van GroenLinks, vroeg terecht aan het begin van de avond wat eigenlijk de opdracht aan de buurthuizenorganisatie PBAZO is. De avond maakte pijnlijk duidelijk dat wat geleverd wordt, de doelgroep onvoldoende bedient. Nog niet waar dit zijn oorzaak vindt. Soms zijn dit soort tussen-organisaties opgezadeld door de politiek met een mission impossible, te weinig geld waardoor ze bv hoge prijzen moeten vragen of gewoon de verkeerde opdracht waardoor ze afhankelijk zijn van andere organisaties om activiteiten te organiseren in de ruimtes die ze bieden. Misschien moet er minder geld naar de tussen-organisaties om activiteiten te organiseren en meer geld naar de bottom-organisaties zodat ze wel instaat worden gesteld om ruimten te verkrijgen door er gewoon voor te betalen.
Als je ziet hoe lastig het is voor een organisatie als HartvoordeKbuurt, en velen met ons, om financiële steun te verkrijgen, terwijl het geld wel bij de tussenorganisaties terecht komt, dan vraagt dat structurele aanpassingen. De tussen organisaties kunnen zich ontwikkelen ten koste van de grassroots organisaties die ze eigenlijk zouden moeten helpen. Dingen die gedaan worden, hoe goed bedoeld ook, voor de mensen ipv door de mensen. Dat werkt afhankelijkheid in de hand ipv empowerment. Dat moet worden uitgezocht en rechtgezet. Duidelijk werd donderdag dat er echt iets moet veranderen. En snel. En zichtbaar.
Wat ons betreft ook inzetten op meer collectieve ruimtes: elk nieuwbouwproject 1 op de honderd woningen als collectieve ruimte, meer collectieve ruimtes eisen van alle woningbouwcorporaties etc.
Donderdag avond liet ook nog iets anders zien. Een groot deel van de bevolking van Zuidoost, vooral met een niet-westerse achtergrond, voelt zich gewoon niet onderdeel van ’de systeemwereld’. Voelt zich machteloos. Het is als een vulkaan die druk opbouwt. Donderdag kwam er even een eruptie in de raadszaal van Zuidoost. Het systeem vraagt altijd begrip van de mensen het systeem te begrijpen, te omarmen en erin mee te werken. In het belang van kennelijke oppergod ‘’rechtmatigheid’ is het effect misschien ‘’doelmatigheid’’, maar al zeker niet ‘doeltreffendheid’. ‘’ongelijkwaardigheid’’ is het gevoel dat overblijft. Het systeem past velen gewoon niet. Dat die stem, ondanks die afstand van mensen tot systeem, nu even wel gehoord werd is belangrijk in een democratie. Dat is bijzonder en heel erg hard nodig. Hulde daarom aan Sandra Grep die een stem wist te geven aan hen die je te vaak niet hoort of ziet. Nu nog zorgen dat het systeem zich gaat aanpassen aan de echte werkelijkheid zodat het meer mensen past, i.p.v. proberen mensen om te vormen tot systeemmensen die passen in de papieren werkelijkheid van het systeem. Hoe? Kom morgen naar ZO!Meetup, https://www.amsterdam.nl/zo/!meetup-24-oktober/ naar de sessie in ronde 2 over ‘’Participatie, maar dan anders’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten