Waarom de gebiedsplannen 2019 Bijlmer Oost niet de onze zijn

Samenvatting: het gebiedsplan BijlmerOost 2019 kwam eind 2018 tot stand na een grote ophaalslag. Er staan veel mooie dingen in. Toch is er veel op aan te merken. Belangrijke aangrijpingspunten voor verbetering missen zoals inclusieve gebiedsontwikkeling, wijkeconomie en de benodigde veranderende rol van de overheid. Alle verbeterpercentages op armoede, eenzaamheid etc kunnen gehaald worden door simpelweg aan bevolkingsvervanging te doen. Meer nieuwe rijke bewoners het gebied in. Dat is een zeer belangrijk onderwerp wat speelt, maar daar staat dan weer niets over in: hoe gaan we voorkomen gaan dat er verdringing gaat plaatsvinden. Gelukkig heeft het bestuur gezegd dat dit plan geen leidraad gaat worden voor bottum-up initiatieven uit de buurt.

Punten van kritiek

#1 het zijn zeker mooie woorden en zaken. maar het is geen congruent afgewogen geheel

#2 Als je er anders naar kijkt, zie je ineens ook wat er niet in staat

 #3Ook op het proces is zeker het eea aan te merken

#4 Het gebiedsplan lijk zich vooral met de voorkant, de uitwassen van de issues te willen bezighouden, ipv ook de rootcauses te adresseren

#5 Op onderdelen is het gebiedsplan lachwekkend niet-ambitieus.

#6 De non-transparantie van het proces. Als bewoners laten we zien dat dat ook anders kan

#7 Alle doelstellingen kunnen gehaald kunnen worden door de bevolkingssamenstelling te veranderen

Daarnaast: plannen zijn slechts dat: plannen

Plannen worden zelfs door het gebiedsteam zelf naast zich neergelegd of selectief uit geshopt wanneer het hen uitkomt het als maatstaf te gebruiken

 

DE TEKST

We hebben weer een hele traject achter de rug van plannen maken. Het nieuwe bestuur werd opgezadeld met een proces wat al door het oude bestuur in gang werd gezet. er lijken zich nu de contouren van de plannen te schetsen. daar is veel op aan te merken







#1 het zijn zeker mooie woorden. maar het is geen congruent afgewogen geheeld, meer een opeenstapeling van dingen die mooi lijken met een nietje er door. Maar de systematiek van hoe dingen (niet) tot stand komen wordt er niet door doorbroken. Het proces werd door velen verward met bottom up. Bottom up is niet ophalen vanuit de bottom en dan top-down neerschrijven wat moet gebeuren. Bottom up is de bottom in kracht zetten het zelf te doen en eigenaarschap te nemen. Toch werd steeds gevraagd aan de mensen wat ze vinden dat gedaan moest worden. Niet wat ze zelf zouden kunnen doen. En werde het woord bottom up door velen aan ambtelijke kant in de mond genomen om dit proces te beschrijven… maar dat terzijde


#2 Hoewel het zeker belangrijke zaken zijn, zie je niet dat er niet in staat. de zou willen dat het geheel der mogelijkheden wordt geschetst, en dat dat gekozen wordt als prioriteiten wordt aangegeven. maar er is alleen dat wat wordt gekozen. De mensen weten dus niet wat ze ook hadden kunnen hebben. Dat bleek toen we zelf gingen zoeken naar wat woorden die we als belangrijk beschouwden






#3 Belangrijker is dat in de vorming van de plannen een aantal zaken die juist een zo nodige systeemverandering bepleiten, niet of onvoldoende aandacht kregen. Zo mocht gestemd worden op onderwerpen via stippen. Die onderwerpen kon je aan het begin aandragen. Het onderwerp was wel aangedragen, maar werd niet opgehangen, Pas op het laatste moment, nadat iedereen al stippen had gezet, werd dat ongemerkt. Toen werd dat onderwerp nog even opgehangen, maar kreeg uiteraard nauwelijks nog stoppen. Die waren inmiddels op bij de aanwezigen want al vergeven aan andere onderwerpen





Juni 2018 SDZO stakholderbijeenkomst : het nog beschrijven van onderwerp terwijl de stippen al vergeven waren


#4 het gebiedsplan lijk zich vooral met de voorkant, de uitwassen van de issues te willen bezighouden. het gaat niet alleen over de uitwassen, maar ook de fundamentele oorzaken die het teweeg brengen. De drugskoeriertjes zijn de uitwassen van een systeem. Dat je als bewoners misschien ook wel eens hoofdoorzaken zou kunnen aanpakken die echt belangrijk zijn, lijkt niet in de mindset van het systeem en daarmee de top down geformuleerde doelen te kunnen doordringen. Denk bijvoorbeeld hoe we de directe metroverbinding hebben gered die voor gebiedsontwikkeling en daarmee armoedebestrijding meer instrumenteel is dan alle deze projectjes bij elkaar. Maar ook hoe we de participatiegraad van de Kbuurt hebben opgevijzeld in 2 jaar tijd door mensen weer eens het gevoel te geven dat hun stem en hun inzet er toe doet. Een van de grootste verander hefbomen voor gebiedsontwikkeling is dan ook een andere , veranderende, rol van de overheid. laat nu juist DAT punt in het geheel niet te zijn doorgedrongen tot de top-down geformuleerde gebiedsplan punten. terwijl juist dat de onderlegger kan zijn voor heel veel vooruitgang o heel veel punten. we stelden het voor, maar het systeem kon het niet in zich krijgen om syteemverbetering erin te zetten, en dus kwam het er niet in

#5 Op onderdelen is het gebiedsplan lachwekkend niet-ambitieus.



100 bewoners op een bevolking in Bijlmer Oost van ~30.000 inwoners een bijna lachwekkend aantal. We dachten eerst dat het een typo was.


#6 De non-transparantie van het proces. Er is opgehaald. Er komt terug. Dat wat terugkomt wordt wel terug gevoerd, maar de tussenliggende stap blijft een black box. Hoe dat aan tegen hoe wij met een google doc hebben getracht alle info en feedback op het gebiedsplan transparant neer te zetten en inzichtelijk te maken. Maar dan komt er weer een pdf waar iedereen apart op kan reageren en niemand van elkaar ziet welke reactie is gegeven.


Het kan ook anders. door samen te werken in een co creatie document . zo delen we de ingehaalde input op inhoud en proces, voor iedereen zichtbaar, inclusief de opgetekende flip-over vellen van de avond die normaliter in een gat verdwijnen bij de overheid en vragen in de publieke ruimte om te helpen ( zie



https://www.facebook.com/HartVoorDeKbuurt/posts/614003072383661




www.bit.ly/conceptplanbijlmeroost2019

www.bit.ly/procesevaluatiegebiedsplannen






#7 het allerbelangrijkste is dat veel doelstellingen mooi lijken in dat ze een reductie van armoede, eenzaamheid etc beogen. Maar alle doelstellingen gehaald kunnen worden door een bevolkingssamenstelling verandering. Gentrification wordt dat ook wel genoemd. nieuwe, beter gesitueerde bewoners komen het gebied in en verdringen de oude, kwetsbare bewoners. Voila...alle doelstellingen gehaald. Dat staat er natuurlijk niet en het is ook geen doelstelling. Maar het omgekeerd, ons pleidooi om expliciet erin te zetten dat dat voorkomen moet worden, de borging die we voorstelden om ook te vermelden dat dat moet gebeuren met en voor de mensen die er zijn, werd niet overgenomen en het ontbreekt dus.


DAARNAAST
Plannen zijn dat, plannen. Plannen worden zelfs door het gebiedsteam zelf naast zich neergelegd (A), of gebruikt als maatstaf om anderen bij die les te houden die ze zelf hen willen lezen op momenten dat dat hen kennelijk uitkomt. (B)



Ad A 1 Zo stond in gebiedsplan 2018 letterlijk ‘’we gaan Hart voor de Kbuurt steunen’’ .



bron: gebiedsplan 2018 : https://drive.google.com/open?id=1SgrAYtzFh1m9qMJhh0o_ky1Tzrjf-ykY



Er was ook geld in de financiële raming Bijlmer oost gereserveerd voor ‘’ondersteuning van bewonersorganisaties’’, 35.000 euro





bron: fianciele raming 2018: https://drive.google.com/open?id=1YR8M8wGNkU5x_59UxRShMb9kkqCnmB75



We hebben nooit een cent daarvan gezien. Integendeel. (NB nagekomen bericht. Het DB bij monde van Dirk de Jager heeft 2x toe gezegd een gedetailleerde (wie kreeg welk geld waarvoor) verantwoording van de begroting BijlmerOost voor te leggen, eenmaal op 6 dec in Eeghi Kerki ten overstaan van de Kbuurt, en 1x na inspreken daarover van Milton Jones op 25 april 2019. Die inmiddels is er maar een een WOB verzoek er over ingediend)



Ad A 2 Als bewoners de directe metroverbinding M53 naar Centraal redden, en een vergoeding van de , overigens zeer beperkte, gemaakte kosten door een bestuurder in het vooruitzicht wordt gesteld, blijkt het een gotspe om die te krijgen. Toch staat in gebiedsagenda letterlijk



Bron gebiedsAgenda 2014-2018


Ad B. In de klucht rondom het mensen naar de stembus in zuidoost bewegen, en de aanvraag voor een maatschappelijk initiatief subsidie werd in de afwijzing in tweede termijn nieuwe redenen aangevoerd om de afwijzing van de subsidieaanvraag in stand te houden, namelijk dat het initiatief niet het gebiedsplan zou steunen. Naast dat dat niet hoeft ( Een maatschappelijk initiatief kan ook gemeentelijke doelen steunen, het mensen naar de stembus bewegen is er zo een, zo geeft de gemeente ook geld uit aan bv een stemwijzer) bracht het #GoVoteVoorZuidoost, en als onderdeel daarvan het verKiezingsdebat, vele doelen in het gebiedsplan een stap verder. Denk aan de jongerenhonk faciliteit en meer. De werkelijke reden voor afwijzing zal er eerder in gelegen zijn dat we een participatie staking uitriepen in februari 2018 , de dag waarna al onze subsidieaanvragen werden verdaagd, een traject wat nog steeds loopt. Maar dat staat in een andere blog https://hartvoordekbuurt.blogspot.com/2019/02/tegenwind-naar-de-stembus.html

de hele evaluatie en transparantie van de overheid is een lachertje, het zou lachwekkend zijn als het niet zo treurig was.


Er is ook nog goed nieuws. Dankzij inspanningen en pleidooi van hart voor de Kbuurt is er eind 2018 voor het eerst een uitleg gewest in de buurt zelf (6 december in Eeghi Kerki). ook heeft het Dagelijks bestuur, bij monde van Bestuurder Dirk de Jager aangegeven dat deze zaken niet en Bijlmer beton zijn gegoten en aanpasbaar zijn naar voortschrijdend inzicht.

Hij meldde daar met zoveel woorden

‘’Dit [Het gebiedsplan] is NIET het document op basis waarop vervolgens besluiten genomen gaan worden wat vanuit onderop aan initiatieven kan worden ontplooid en door de overheid wordt gesteund.’’

Onze vrees is dat dat vaak voortschrijdende inzichten zullen zijn die het systeem passen en niet de mensen. We gaan het merken… !