6 juni 2021

''The Yams are heavy'' - waarom buurtplatformrecht nodig is voor een inclusieve stad

  ''The Yams are heavy. We need delivery trucks. Yesterday 100 euro fine. how can we earn money this way?''





5 (!) jaar zijn we nu bezig met de issue van de LaadLos faciliteit voor ondernemers aan de achterkant van een flat, en alleen maar omdat een ambtenaar destijds vond dat met het verplaatsen van de grofvuilstortlocatie naar de zijkant van de flat bij een herinrichting ‘’de bewoners al wel genoeg hadden gekregen''.




Er is nu een oplossing in aantocht. Er komt toch weer een LaadLos faciliteit. Deze zomer wordt er aangelegd. Vraag niet wat dit proces heeft gekost aan raadsadressen, inspreken, dossiers bijhouden, extra veiligheidsonderzoeken, communicatie, hoofdpijn, etc. 


Ondertussen worden er nog steeds door handhaving (= andere overheidskoker) boetes uitgedeeld bij het laden lossen, ook gister weer. We proberen het maar weer op te lossen voor de ondernemers door een verzoekbordje richting Handhaving op te hangen.





In al die mooie denkbeelden over participatieprocessen en -beleid, laten we het ook eens over ‘’uithoudingsvermogen’’ hebben wat nodig is. En wat daarvoor nodig is. Organisatiegraad.

Vandaar dat het buurtplatformrecht zo essentieel is voor een inclusieve stad. Omdat niet alle participatieprocessen even bereikbaar zijn voor iedereen. Omdat het niet alleen gaat om het ophalen van wensen van mensen en dan ‘’deus ex machina’’ gebeurt alles zoals het zou moeten gebeuren.

De afstand tussen systeemwereld en leefwereld is niet alleen groot er is meer dan dat, Er is daarnaast ook een enorme machtsongelijkheid . Je speelt als leefwereld permanent met 1 hand op je rug gebonden. Een beter en gelijker speelveld voor iedereen kan alleen als je aan de kant van bewoners en organisaties en bewonersinitiatieven-van-een-buurt collectiviseert als buurt en samen de schouders eronder zet.

En als je dat dan doet, niet iedere keer moet hoeven bezig houden met dat de poten onder je stoel vandaan gezaagd worden doordat het systeem alleen maar met een systeembril naar je kan kijken, een maatlat die niet past, en je energie laat doodbloeden aan bewijzen ''hoe je in het systeem past'' of erger nog, verdeeldheid in een buurt stimuleert onder het mom van ''iedereen een beetje'' . De verdoving van het BBQ budgetje noem ik het ook wel. Je kunt wel pannenkoeken gaan bakken voor de kinderen, maar ondertussen ontglippen de grote dingen je waarvoor je krachten moet bundelen. Dat moet anders, Dat kan anders. 

Daar hebben we als brede coalitie van buurtplatformen in de stad een oplossing voor gevonden: een buurtrecht en een die keurig in het rijtje buurtrechten past: https://www.lsabewoners.nl/.../amsterdamse-coalitie-van.../ Nu nog in een verordening vatten. 



Het is in wezen niets nieuws. De infrastructuur bestaat al, als je 'm eenmaal ziet, kun je 'm niet meer ''niet zien'' > per flat of wijkje of wooncomplex zijn er altijd bewoners die ''zorg'' daarvoor op zich nemen, en op buurtniveau is er in elke buurt wel een netwerk van actieve bewoners en -initiatieven dat wil samenwerken. Gebruik die infrastructuur ''van onderop'', zet die in kracht. Het is o zo nodig wil Amsterdam een inclusieve stad kunnen zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten