Gisteravond was ik aanwezig bij de kick-off sessie van Nellestein/ Driemond buurtbudget model C. Eerbied voor iedereen die hier iets moois probeerde te maken.
De issue hoe die 2 gebieden geen gemeenschappelijkheid hebben, en je die dus ook niet moet trachten dat waar te maken via een model C implementatie, kwam pregnant naar boven, maar is niet het doel van dit schrijven. Het daarvoor aangevoerde ambtelijk capaciteitstekort laat ik ook graag voor een ander reflectiemoment. Met zoveel makelaars e.a online, leek me daar het gebrek niet te zitten, en zal het gekunsteld samenvoegen meer capaciteit gaan kosten dan het nu ontrafelen ervan. Idem overigens H-buurt en Poort.
Dit schrijven gaat over een daarboven liggend thema en de mogelijkheid het nu nog beter te gaan doen.
Er is een idee en doel achter buurtbudget model c . Het is tijd dat bewoners zich organiseren. De georganiseerde bewoner per buurt in kracht.
Hoe ga je als buurt samen sterker staan.
Dat idee wordt nauwelijks uitgedragen en geen handvatten voor gegeven.
Op zich niet verwonderlijk want daar is in de aanloop van dit traject ook geen tijd in geïnvesteerd. Dit is precies waarom we 14 oktober aangeboden om samen om de tafel te gaan, en waarom we vorige week vanuit de coalitie van buurtplatformen Zuidoost nogmaals hebben benadrukt richting democratisering stadsdeel hoe belangrijk het is nu eerst en op korte termijn een verdiepingssessie met elkaar te gaan hebben.
De K-buurt is enorm opgeschoten de afgelopen jaren, Hart voor de Kbuurt wordt gezien als een koploper in Amsterdam en als voorbeeld voor dit traject aangedragen. Maar niemand neemt een seconde om te doorgronden wat de drivers van succes zijn en wat je daar in breder verband mee kunt.
Ik vermoed als je alle tijd die is gespendeerd op model-c implementatie als 100% neemt, dan is 99 % op geld verdeel gezet, en 1% op [de uitleg van] waarom en waarvoor en hoe dan. Die 1% is dan vooral wat bestuurder Dirk de Jager (GroenLinks) meegaf bij de kick-off op 8 dec. zie oa
https://youtu.be/K3dDlyWvW7Y Ik zag dat gister nergens terug.
Wat je vervolgens krijgt is een natuurlijke neiging om te gaan denken in een projecten caroussel. Het lijkt wel alsof er nog steeds een model a of b tussen de oren zit, maar met net iets andere voorwaarden. En als er niet iets anders van de uitvent-kant wordt uitgedragen, dan kun je al helemaal niet verwachten van de bewoners dat ze dit oppikken.
Natuurlijk zijn schoon, heel, veilig en groen ideeën prachtig. Een boom planten, wie kan daar tegen zijn, en die ideeën zijn dan ook top-of-mind, kwamen dan ook meteen naar boven gister. Maar het gemis van een locatie in Nellestein om als bewoners überhaupt samen te komen kwam pas zijdelings naar boven. Maar juist DAT is nu wat een vliegwiel functie kan geven aan de zelf-organisatie van een buurt, aan de gelegenheid om samen de overheid scherp te houden zodat ALLE bomen geplant en onderhouden worden of de buurt samen met samensamenwerkingspartners aan de gang kan gaan om de haarvaten te bereiken waar mogelijk, etc. Van een stel losse initiatieven, hoe nuttig die ook zijn, naar een buurt die als een orkest samen speelt en sterker wordt.
Ik laat hier voor nu in het midden of en dat er in Nellestein voor een samenkomst locatie ook inmiddels ander geld is, ik ken de situatie onvoldoende, het gaat hier even om een aha erlebnis creëren rondom model C buurtbudget. Het is voor bewoners sowieso al moeilijk om, de natuurlijke impuls is niet, om een investering te doen in iets wat lange termijn returns gaat geven, om het te investeren in een communicatie infrastructuur etc
Ga niet een beetje aan de kant van ‘’bewonerszelforganisatie versterken’’ zitten, ga juist EXTRA aan de kant van dat uitdragen zitten, om een balans te krijgen.
Ga meteen en vanaf de start aandacht geven aan wat bijdraagt aan een beter georganiseerde buurt met een meer gebalanceerde positie richting overheid en wijkpartners zoals
- Locatie/Huisvesting voor de buurtorganisatie
- Hoe krijg je bewoners zover dat ze dingen oppakken, verbinden.
- Hoe organiseer je een applausmachine in de buurt
- Hoe ga je informatie distribueren naar plekken en mensen die het anders niet tot zich zouden nemen
- Hoe ga je de hoeveelheid motivatie en capaciteit en capability verhogen
- Spreekbeurten ideeën
- Dragers van de organisatie in kracht zetten en ontzorgen
- Participatie burnout voorkom en tegenga maatregelen
- Een buurt is geen buurt als het niet samen dingen viert, Koningsdag, kerst etc, dat zijn gelegenheden om samen te komen
- Maak het leuk, het mag ook leuk zijn
- Hoe je gaat van meer praten in een buurt waardoor iedereen afhaakt en vergadermoe wordt, naar meer doen
- Een oplossing bieden voor parallelle infrastructuren die top down op een wijk zijn losgelaten vanuit wijkpartners en die tot verdeeldheid kunnen leiden
Het leven van een buurt is geen projectencarroussel, maar een netwerk van activiteiten die als een organisme functioneert, hoe maak je daar een zwerm-coalitie van?
Geld kan ook veel stuk maken in een buurt. De bijsluiter is dan belangrijk. Die bijsluiter was nu vooral een technisch verhaal over fasering, 8% overhead, etc .allemaal juist, maar wat miste is dat wat echt nodig is: hoe ga je van een stel individuele bewoners of verschillende maatschappelijke initiatieven in een buurt naar ‘’de georganiseerde bewoner’’ in een buurt? Het zelforganiserend vermogen van de buurt verhogen. En op een manier dat die een stem richting wijkpartners kunnen geven. Waar is die bijsluiter? Althans, Het medicijn wordt nu in een doosje gedaan met een technisch verhaal van de ingrediënten, maar het echte doel en hoe je daar kunt komen blijft buiten beeld. Terwijl wat je wilt is dat de patiënt beter wordt en aansterkt. Geld is een middel, niet het doel.
dus gaan van
- Er is geld en dit zijn de voorwaarden
naar
- Er is geld en dit is het doel, dit zijn mogelijkheden en je moet binnen deze voorwaarden blijven
Het is al vervelend dat we met het geld verdelen beginnen, maar als we dat dan doen, laten we het dan zo goed mogelijk doen en niet het doel ondergesneeuwd laten raken.
Er is destijds 610.000 ontwikkelbuurtengeld ingezet in K-buurt. Daar zat ook een doel aan. Dat was fysieke verbeteringen. Dat hebben we ook steeds uitgedragen. Hier zit ook een doel achter. Dat is organisatorisch. Dat wordt nauwelijks uitgedragen.
Ik begrijp helemaal dat het lastig is om de georganiseerde bewoner in kracht te zetten. Ik kan me helemaal voorstellen dat dit zich buiten de comfortzone van de gemiddelde ambtenaar bevindt en waar een ambtenaar zich normaal mee bezig houdt: iedere burger is gelijk, de georganiseerde bewoner daar deal je niet mee. Het is een thema wat we als Hart voor de Kbuurt breder in de stad proberen te adresseren. Want je kunt niet het succes in de K-buurt uitvlakken, zonder juist daar te kijken naar wat collectivisering en samen optrekken heeft opgeleverd. En ook waar het bijna steeds onderuit gaat daar waar de overheid die collectiviteit probeert, ongetwijfeld goedbedoelend, onderuit te halen. Het Kuifje in Afrika effect. Dit traject is daarmee niet alleen voor de buurten en hun bewoners een prachtige kans, maar ook voor de overheid een prachtige kans om iets te leren en zich te ontwikkelen. De ambtenaar die ook als opbouwwerker fungeert, en een balans vindt tussen rechtmatigheid en doelmatigheid. Is dat gemeentelijk leren al ingebouwd in dit traject?
Heel goed is overigens dat de overheid niet in dit traject probeert zelf infrastructuren / buurtplatforms te scheppen. Dat leidt tot het tegenovergestelde wat beoogd wordt , verdeeldheid en demotivatie, zoals we hebben kunnen zien bij eerder top-down geïnstalleerde of aangezwengelde platformen in Zuidoost, wat dan weer later allerlei reparatie-energie vraagt.
Het goede nieuws is ook dat een avond als gister allemaal hoort bij buurtbouwen. Dat is van nature organisch en het proces, waar ook dit bericht deel van uit maakt, ziet er daarom rommelig uit. Dat geeft niet. Het mag rommelig zijn want het zal altijd rommelig zijn, het tuintje hoeft niet aangeharkt. Zet liever de energie op kunnen leven met die organiteit dan op het constant proberen aan te harken van wat niet aan te harken is.
Het goede nieuws is ook dat we op pad zijn. Fouten maken mag en laten we ze niet zien als fouten als in een afrekencultuur waar we echt van af moeten, maar als kansen om het nog beter te doen. Er gebeurt in ieder geval iets, zoals gister die bijeenkomst. Dat is geweldig. Dat verdient applaus. Laten we het zien als try-out en kans om nu snel bij te sturen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten