Het is me steeds meer duidelijk dat we, de overheid, wie dan ook, moeten ophouden met het stellen van een vraag en kijken wie er op komt dagen, naar voren stapt. Dat kunnen we steeds beter proberen te doen dat er meer mensen en grotere diversiteit komt opdagen, maar het blijft een zelfgeselecteerd publiek. En niet de zwakkeren van de samenleving. Terwijl ook zij mensen zijn met wensen voor hun kinderen etc. Gentrification, inrichten volgens de standaarden van de middenklasse is dan al gauw het gevolg.
Helemaal erg is als op basis van de genoteerde wensen vervolgens de zaken worden ingericht. Placemaking doet dat bijvoorbeeld. Daarom ben ik zo falikant tegen placemaking, al is het natuurlijk beter dan niets.
Het gaat erom ook de wensen van mensen die het niet gegeven is naar voren te stappen mee te nemen, en dus die te leren kennen.
Belangrijker is of iedereen zich uiteindelijk kan herkennen in de belangen afwegingen die gemaakt worden. Breed luisteren dus
En dat niet alleen de wensen, maar ook de behoefte erachter worden geduid. En dat er met verbeeldingskracht invulling wordt gegeven, opdat bij de participatie niet het meedoen telt, maar de input en optimaal resultaat voorop gaat staan. Diep luisteren dus
het allerbelangrijkste is het zelf-organiserend vermogen te verhogen en daarin te investeren, ipv steeds eenmalige ''hengelacties'' uit te voeren
Zo worden bewonersgroepen duurzaam versterkt en ingedachte jouw opmerking: Een aloude opbouwwerk wijsheid: met de organisatiegraad stijgt de (kwaliteit en representativiteit van) de respons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten