Wilt u een democratische ervaring of een plaskruis?

SAMENVATTING

In Zuidoost mogen we al jaren over van alles wat zeggen en vinden. Alleen is de impact daarvan, onze invloed, minimaal. En daar gaat het mis, met participeren, met vertrouwen in de overheid. Continue mensen oproepen om over van alles mee te praten, bomen van dromen te maken, dat soort dingen, en ondertussen dat knagende gevoel dat je voor de gek wordt gehouden. Fopspeen participatie. Dat het proces belangrijker is dan de inhoud. Hoeveel kleurtjes in de zaal zitten telt meer dan wat die kleurtjes zeggen. Er is nu een beleidskader burgerparticipatie in de maak om als overheid de ophaalkant vanuit de maatschappij beter uit te voeren. Dat lijkt mooi maar daar zit de winst niet. Je moet het proces verder doordenken en doortrekken, naar de uitvoering en invloed daarop en kennis daarover. Nodig is een overheid die de belangen en invloeden transparant uitlegt, het maatschappelijk veld op waarde weet te schatten en de leefwereld voorop zet. Wat hebben we aan gebiedsplan wat  top-down op ons is neergedaald (https://1104enzo.nl/gebiedsplannen-2021-bijlmer-oost-gepresenteerd-vanuit-bewoners-geen-inbreng-mogelijk/ ) , maar wel 20x in staat  hoe belangrijk participatie is? Niemand die dat nog gelooft toch? Dus doet niemand meer mee. Welk proces je ook optuigt.  Want waar voor de systeemwereld het proces telt, telt voor de leefwereld het resultaat. 

ARTIKEL

Op de voorpagina van inspraak beleidskader Participatie  staat een foto

Een mooi illustratie, en niet alleen in vorm, ook van iets anders.

De foto is volgens mij van dat lotingsexperiment waar gelote Amsterdammers (~40% ? kwam) op gesprek mochten met wethouders in de stad. Daar komt dan zo'n prachtig plaatje uit. Maar wie volgt deze punten op? Alles altijd voor het systeem in zijn eindeloze honger naar ophalen.... voor bewoners voelt dat te vaak als substituut voor uitvoering.

Daarmee zeg ik niets nieuws, de vraag is wat doen we er aan?

Als voorbeeld het plaskruis op het plein voor Buurthuis Bontekraai. De wens voor een openbaar toilet is in 2018 officieel opgehaald en vastgesteld in het kader van het participatie traject ontwikkel buurten (de wens was er natuurlijk al langer) http://hartvoordekbuurt.blogspot.com/2019/03/ontwikkel-je-buurt-traject.html  . 

We hebben nu 2 jaar (!) gesprekken gevoerd om het plassen op het plein een alternatief te bieden. Er is ook geld voor.

De ambtelijk bestuurlijke wereld kwam er niet uit. Er is namelijk voorspelbaar altijd wel ergens een bezwaar te vinden als je het eerst aan 20 instanties voorgelegd.

.

We hebben als Hart voor de K-buurt nu maar zelf even een plaskruis neergezet. Gewoon om te kijken of al die waanzinnige bedachte bezwaren waar je tegen op moet boksen ('' de dixie kan omwaaien'' > mensen, dit is geen dixie, dit is een plaskruis) ook echt werkelijkheid worden. Proberen wat werkt in plaats van eindeloos praten over wat werkt. Dat er voorheen vaak in de bosjes naast het Medisch centrum werd geplast , precies waar de voedselbank haar eten uitdeelt, is toch ook niet acceptabel?

De mensen zijn het vertrouwen in overheid kwijt. De afstand tussen uitvoering en beleid is te groot, of erger, de uitvoering loopt gewoon vast. Dat kan en moet anders en we springen vanuit noodzaak in dat gat om het op te nemen voor de mensen en hun behoeften.

Het begint met organisatiegraad en daadkracht/slagkracht (dat is middelen en positie en ''willen, kunnen, doen'') Mensen in de bovenbubble zijn te vaak bezig te regelen wat zij belangrijk vinden, en met hun bril kijken ze naar de wereld, het liefst gaan ze elke avond naar De Balie of Pakhuis de Zwijger. Niets mis mee, maar de mannen van het plein zul je er niet zien. De mensen van de voedselbank ook niet. 

En zo zijn er heel veel dialogen, die als snel als substituut gelden voor ''handelen'' . Voor alles wordt een proces opgetuigd. Daadkracht wordt niet gezien en ontmoedigt (o jeee, je zou eens een fout maken!) , draagvlak tot het hoogste goed verklaard. en zo zitten we in een machine die onze energie slurpt omdat we ondertussen zijn beland in het hebben van dialogen over dialogen.

Terwijl om ons heen de echte problemen van de echte mensen in de echte wereld zich opstapelen. Hun behoefte is niet even 2 jaar op te houden terwijl de Stopera bezig is iedereen een ''democratische ervaring'' te geven  (uitspraken nav buurtbudget) is dat iets wat voor de bovenbubble van de maatschappij misschien als een grote vooruitgang wordt gezien. ''iedereen mag meepraten/meebeslissen'' .

Dat lijkt mooi. De mensen hier hebben er weinig aan, niets mee. Die willen geen democratische ervaring, die willen een plaskruis. En daar zit de kern van het probleem.


Mooi zou natuurlijk zijn als het een tot het ander leidt. Van participatie tot plaskruis Maar het zit er te vaak gewoon niet in. De democratische ervaring wordt tot hoogste goed verklaard, voorzien in de behoeften niet. Dit plaskruis is maar 1 voorbeeld. Voor veel mensen blijft het dus bij zulke mooie plaatjes tekenen als boven in dit artikel.

Zie daar de noodzaak van een alternatief, maar dat vraagt organisatiegraad, collectiviseren per buurt, het buurt platformrecht, betrokken zijn bij de uitvoering en al die zaken die nodig zijn omdat het systeem er zelf niet meer uitkomt. http://hartvoordekbuurt.blogspot.com/2021/07/je-kunt-participatie-ook-door-de-buurt.html

Opdat er enig tegenwicht komt tegen het gewauwel van al die dialogen over doen. Terwijl de mannen op het plein gewoon hun behoefte willen doen.