Is BuurtPlatformRecht niet een truc van wat bewoners om concurrentie in de buurt te onderdrukken?

De bedoeling van het buurtplatformrecht is om collectivisering te bevorderen en zo meer  balans te krijgen in de  ongelijke machtsverhouding tussen bewoners met overheid, woningcorporaties etc 

Recent kwam ik de vraag tegen: 

‘wordt met het toekennen van dat recht dan de concurrentie in zo'n buurt niet onderuit gehaald?’ 

 

Het interessante is dat die vraag vooral vanuit ambtelijke kringen wordt gesteld of partijen die in een afhankelijkheidsrelatie van hen verkeren.  De meeste bewoners zien het voordeel van samenwerken, ook al heeft samenwerken in de praktijk ook zijn uitdagingen want het vraag investering in tijd, etc. De netto waarde is echter positief.

Waar de gedachtegang misgaat is dat de vraag over ''concurrentie'' stellen, de aanname inhoudt alsof er in een buurt sprake van een concurrentie model zou moeten zijn.  Het hele idee van het buurtplatformrecht is nu juist om de samenwerking te bevorderen dus van concurrentie naar collectivisering.

Op buurtniveau heeft het namelijk geen zin om toch al schaarse intrinsieke motivatie van mensen die zich met hart en ziel  inzetten voor een betere buurt,  te verdelen. 

Je mag blij zijn als een aantal actieve bewoners zich inzetten om de opening van de speeltuin van Karspelhof of Koortvoort te organiseren, en dat je dat als buurtsamenwerkingsrotonde kunt ondersteunen waardoor er dingen van de grond komen die anders niet van de grond komen. Het maken van zo'n flyer lukt omdat het netwerk in de buurt is ontstaan waardoor je elkaar weet te vinden,  en verder is het liefdewerk om 23:00 uur 's vonds. Niet echt iets waar ''concurrentie'' een rol zou kunnen spelen. Als iemand anders het wil doen. graag! Wel speelt capability development een rol: door ook anderen zo te leren flyers te maken. Of te leren dit om te zetten naar een banner:

En zo zo'n event, hun event,  meer mensen kan trekken dan anders zouden komen. Zulke successen maakt het leuk, motiveert ook anderen weer wat te organiseren en zo ontstaat een vliegwiel vol actieve bewoners en activiteiten. Dit is waarom K-buurt door veel andere buurten in Zuidoost met enige jalouzie bekeken wordt. En door delen van het ambtelijk apparaat met enige schrik omdat die dit niet gewend zijn.

Als er een wijkkrantje of buurtwebsite wordt gemaakt,  dan is dat vaak een of twee mensen die zich daarvoor tot de naad  inzetten.  Het heeft geen zin een tweede wijkkrantje te beginnen. Dat is zo absurd op buurtnivo. Als anderen zich ook willen inzetten voor een wijkkrantje, dan heeft het zin om krachten te bundelen, om daarbij aan te sluiten en zo mogelijk ook weer voor duurzaamheid te zorgen doordat er nieuw bloed in het wijkkrantjes team komt die het stokje over kan nemen.

Nog zo'n voorbeeld is de grote bewonersbijeenkomst van de buurt.  Het heeft geen zin om twee apart georganiseerde ‘’grote bewonersbijeenkomsten’’ naast elkaar te houden,  maar juist omdat het in samenwerking te doen met zoveel mogelijk partijen in zo’n buurt om het daarmee zo groot mogelijk te maken,  vanwege het netwerk effect.

 

Of als de stad probeert de metrolijn 53 naar het gebied te knippen, dan heeft het geen zin om twee of meerdere  actiegroepen op te richten die allebei hun eigen actie gaan doen, dan ga je bundelen. dan ben je effectiever.

Het denken in concurrentie wordt gevoed door het denken in efficiency in een soort marktdenken. Een buurt is te klein voor ‘’markt’’ en maatschappelijk initiatief moet je niet willen zien en zetten een ‘’effciency’’ blik, maar een effectiviteits blik.  Het denken in een buurt is in buurtwaarde verhogen. 

 Het is inmiddels onze ervaring dat als het doel de buurt verbeteren, echt het doel is, er zeker en altijd wordt samengewerkt.  Alleen als niet het gezamenlijk doel de buurt beter maken, maar de ‘’ik’’ voorop staat,  dan gaat het mis als in:

•  Word ik wel gezien
•  Krijg ik wel geld
• Of als er vanuit de overheid (of andere externe partijen)  top down door interventies concurrentie wordt aangemoedigd en in kracht wordt gezet. 

Op de een of andere manier lijkt  de overheid het heel fijn te vinden om actief steeds verschillende partijen los van elkaar in kracht te zetten in zo'n  buurt waardoor er concurrentie ontstaat en de sociale infrastructuur in de buurt ontwricht wordt. Het Kuifje in Afrika effect noemen we dat ook wel. We hebben in Kbuurt inmiddels legio voorbeelden. KBuurtfestivalGate is er wel een hele prangende van  

Ook het hele gedoe met door de overheid geactiveerde KortvoorVooruit scharen we in deze categorie. 

Ook hoe de uitvoering van buurtbudget model Zuidoost ter hand is genomen, waar met het verdelen van geld is begonnen (waardoor dus iedereen concurrent van elkaar wordt), ipv met het bouwen van organisatie en/door het samen uitvoeren van projecten (Zie blogbericht Buurtbudgetten in Zuidoost: geldverdeel exercitie of buurtplatform opbouw? )

Uiteindelijk na heel veel gedoe komt dit altijd wel weer bij elkaar ( Zie blogbericht: http://hartvoordekbuurt.blogspot.com/2022/05/als-iemand-die-je-ooit-naar-de-keel-is.html )  maar de schade is enorm: in cohesie, in motivatie weglekken van energie naar zaken die helemaal de buurt niet verbeteren. 

Het doel van een buurtplatform is nu juist de samenwerkingsrotonde te zijn.  Iedereen die wil bijdragen en fijn samenwerkt is welkom.  Daar zit geen dwang achter. Als mevrouw A op datum Z een braderie wil houden en Mevrouw B op diezelfde datum Z ook, dan mag dat. Alleen zal de buurt er beter van worden als ze het vervolgens samen gaan doen op die dag Z en krachten A en B bundelen. Daar ligt de rol van het buurtplatform. (voorbeeld uit de praktijk, vorig jaar wilden 3 partijen uit de buurt in de week van 1104 apart een kleding weggeefactie organiseren, we hebben ze kunnen bewegen het samen te doen onder de overkapping van het Metrostation en er een leuk event van gemaakt waardoor zowel de buurt als de deelnemende partijen het beter kregen)

Het is ook belangrijk om de basisinfrastructuur en organisatie van een buurtplatform te begrijpen. Het is vooral de collectie van de actieve kernen in de buurt, de  samenwerkende actieve bewoners in de flats en woon complexen, soms met formele VVE of BewCom status, maar soms ook gewoon de ‘’energiebommetjes’’ die zorg hebben voor woonomgeving en bewoners, die de ruggegraat vormen. ( zie blogbericht http://hartvoordekbuurt.blogspot.com/2022/03/de-ruggegraat-van-de-buurtorganisatie.html ) Daar mag je al blij mee zijn dat die bewoners het überhaupt doen. Daar zit geen ‘concurrentie’ in. Wie echt zorg heeft voor flat of wijkje , is blij als anderen aansluiten.

Het buurtplatform is daar ondersteunend aan. Ook daar zit geen concurrentie model achter, het is al sloven. Alleen als er top down een ander entiteit of sociale infrastructuur in zo’n buurt wordt gezet die ahw een eigen koninkrijk krijgt aangeboden gaat het mis. Daar zijn we heeeel veel tijd aan kwijt. Precies dat heeft ook geleid tot de noodkreet voor het buurtplatformrecht. ‘’Get off our back, laat de samenwerking in zo’n buurt tot stand komen ipv die steeds weer van tegenwind te voorzien’’

Vandaar dat een van de  onderdelen  van het buurtplatform recht is: geen parallelle infrastructuren meer top-down de wijk in, maar als overheid beweeg alle partijen om samen dat buurtplatform te vormen en versterken. ''

‘Beweeg ze’, dat is anders dan ’ gedwongen samenwerking’: De participatie Notitie van Zuidoost zegt het zo mooi 

‘’ Als stadsdeel  leggen wij wel verbindingen maar wij leggen geen verbindingen op’’

 

Zie het buurtplatform dus niet als een van vele stakeholders allemaal naast elkaar in zo’n buurt . Zie het buurtplatform ook zeker niet als de enige stakeholder, er zijn er vele in zo’n buurt,  maar zie het buurtplatform wel  als een stakeholder met een speciale rol, en help hen juist die rol te versterken, zodat ’ giving a voice to the community and structure for taking action together’’ beter ingevuld kan worden. 

Tenminste als het je er om gaat bewoners in een sterkere positie te brengen . In de praktijk  is  het buurtplatformrecht daar keihard voor nodig omdat er teveel tegenwind in plaats van meewind is voor de collectivisering van de buurt. Het ''in concurrentie denken'' levert zeker een bijdrage aan die tegenwind.