OPEN ESSAY aan de nieuw gekozen stadsdeelcommissieleden

Deze essay werd op persoonlijke titel als ''open brief'' geschreven aan de nieuw gekozen stadsdeelcommissieleden Zuidoost April 2018 met als onderwerpen:

Wat is er aan de hand in ons gebied? De uitdaging : Samen Sterk Samen Kbuurt?

• Wie doet mee... en voor wie en met wie doen we het?
• Wie of wat is Hart voor de Kbuurt eigenlijk?

Hoe verder?

• De aanname bij de overheid lijkt: bewoners zijn niet capabel...
• We komen beslagen ten ijs...
• Ook als buurt hebben we onze interne uitdagingen
• Ook als Hart voor de Kbuurt uitdagingen

Hoe kunnen we jou, elkaar, helpen en versterken?

• Zie ons als denktank
• Op naar een betere overheid, co-creatie, transparantie, agile, etc
• Samen naar een betere overheid vraagt tolerantie voor fouten maken
• Focus op kwaliteit
• Second opinion

Welke trajecten staan nu op ons netvlies...

• Visietraject Kbuurt
• K-midden traject:
• Ontwikkelbuurten traject:
• Organisatie graad: K-buurt heeft een prachtig plan!
• Geen aparte losse infrastructuren juist een overheid die gaat participeren
• Minder externen/tussenorganisaties, meer zelf (leren) doen.
• Steunen van al die mooie initiatieven uit de buurt
• Eerlijke resources verwerven voor een duurzame effort

Wie ben ik eigenlijk, wat is mijn belang en waarom doe ik dit? 

+++++++++++

Ha Anne, Arnoud, Ibrahim, Irene, Leila, Michel, Roy, Sander, Sandra, Talita, Tim, Wim,


Super gefeliciteerd met je verkiezing in de nieuw te vormen stadsdeelcommissie Zuidoost


Ik schrijf je dit deze essay omdat ik hoop dat jouw verkiezing een enorme impuls kan geven aan gebied en mensen in wat tot nu een verre droom leek. Ik hoop dat we met de nieuwe opzet een nieuw hoofdstuk kunnen openen.


Ik deel dit schrijven ook online via www.bit.ly/kbuurtessay
omdat er ongetwijfeld nieuwe inzichten voorbij komen die zo een plek kunnen krijgen in voortschrijdend inzicht. Als dit artikel reacties bij je oproept, zet ze erin of meldt ze me dan zet ik die er graag bij. Dat is hoe door co-creatie samen verder kan worden gekomen.


Wat volgt is een persoonlijke werkelijkheid. DE werkelijkheid bestaat niet zoals we allemaal weten, ieder heeft zijn eigen werkelijkheid. Wel is mijn werkelijkheid gevormd uit een intense inzet voor deze mooie K-buurt en vele interacties: met de geweldige mensen waarmee we HartvoordeKbuurt vormen, de mensen waar ik iedere dag mee in de lift sta in Flat Klieverink, beleidsmakers en meer.


SamenSterk SamenKbuurt

Wat is er aan de hand in ons gebied? De uitdaging : Samen Sterk Samen Kbuurt?

Generiek zijn er drie vormen van kapitaal die bewoners met zich mee dragen: economisch kapitaal, sociaal kapitaal (zoals ‘’netwerk’’) en cultureel kapitaal.


Ons gebied kenmerkt zich door een groot aandeel van bewoners die in delen daarvan op grote achterstand staan en economisch, sociaal en culturele barrières ondervinden en daarmee in een heel zwakke uitgangspositie staan om mee te doen in onze maatschappij.


Een deel van de bewoners, veelal nieuwkomers, zijn (nog) zo weinig bekend zijn met de achterkant van de samenleving, dat ze zich nauwelijks realiseren hoe bevoorrecht ze zijn dat ze zaken in context kunnen zien, of hun kinderen een netwerk bieden van kennissen die over de vloer komen waardoor hun kinderen als vanzelf opgroeien met dromen voor hun toekomst, iets wat kinderen aan de onderkant van de samenleving nauwelijks meekrijgen. En dat is maar 1 voorbeeld. Dit zijn structurele componenten van ongelijkheid naar kleur en klasse, vaak ook nog eens doorgegeven op generatie, die als je ze eenmaal ziet, je niet meer ‘niet-kunt-zien’’. De grote uitdaging is hoe we in onze zeer multiculturele buurt samen de buurt van de toekomst kunnen bouwen die alle groepen bereikt, betrekt en bediend. Die maakt dat 1104 de beste buurt van Nederland wordt.


Hoe? De oplossing zit er niet in meer nieuwe bewoners importeren in ons gebied die meer ‘’kapitaal’’ hebben. Die oplossing, ooit bedacht door Richard Florida in zijn befaamde ‘’the rise van de creative class’’ is door diezelfde Richard Florida in een grote ‘’u-turn’ inmiddels totaal ontkracht (zie oa www.bit.ly/floridaontkracht). Het leidt simpelweg tot marginalisering en verdringing van hen die in een zwakkere uitgangspositie verkeren, niet tot verbetering.


Dit plaatje mag als illustratie dienen, met aan de linkerkant de mensen die oorspronkelijk de straat opgingen voor een plein, en rechts een foto van een groep uit de buurt die dat vervolgens hielpen invullen via het door onze overheid geïmplementeerde participatietraject K-midden. Niemand is ‘’goed’’ of ‘fout’ in dat plaatje, integendeel maar het verschil in samenstelling van de groepen geeft het dilemma in onze buurt in een notedop aan.




Dit is een, zo niet DE, grote uitdaging voor onze buurt de komende tijd:

kunnen we met elkaar het beter maken voor allemaal?

Wie doet mee... en voor wie en met wie doen we het?

Er zijn 4 nivo’s van meedoen

Er is een laag van bewoners voor wie meedoen aan verbeteren niet (meer) boeit. Voor een substantieel deel is dat ook omdat velen in ons gebied na jaren ‘’input-zonder-gehoord-te worden’’ inmiddels participatie-moe zijn en ongeveer participatie-jeuk hebben.

Er is ook een laag van bewoners die wensen uiten, of dat nu is in de vorm van klagen of dromen.

Er is een laag van bewoners die deze wensen kunnen operationaliseren en duiden en bij wijze van spreken ‘’ in bullets’’ kunnen zetten en oplossingen bedenken.

En dan zijn er nog de bewoners, de groep van doeners, die het niet alleen bij mooie woorden houdt maar daadwerkelijk activiteiten ontplooit. Dit zijn de motortjes, de smaakmakers van de buurt, de echte steunpilaren.

Mensen wisselen van categorie, geven het stokje over, pakken het later weer op, etc. Volgens onderzoek van de HvA kun je van ongeveer 25 van een populatie verwachten dat ze zich actief betrokken voelen


Voor Hart voor de Kbuurt zijn alle mensen belangrijk, niet alleen hen die het zich kunnen permitteren te participeren of die goed weten hoe dat moet. We vinden het een taak van de overheid niet alleen te luisteren naar hen die hun stem verheffen, maar ook zorgen voor wie dat niet kan of weet te doen, bijvoorbeeld door andere sociale vaardigheden of culturele instelling en ook hen bedienen. Alle mensen hebben dromen voor hun kinderen. Maar we zien keer op keer dat het de overheid niet lukt. Je ziet dat het vaak mis gaan vanwege de top-down benadering, terwijl de oplossing zo voor de hand ligt: bottom up. Maar dat vraagt een overheid die breed leert luisteren ipv van vraagt ‘’wat wilt u’’ en dan kijkt wie er op komt dagen om die vraag te beantwoorden. En een samenleving die zichzelf breed en inclusief organiseert en initiatieven van onderop stimuleert ipv bewoners vraagt mee te doen met initiatieven die top-down worden bedacht/aangeboden. Werken met en vanuit het sociale weefsel dat allang bestaat in een buurt en helpen dat sociale eco-systeem zo goed mogelijk laten functioneren.



We kunnen als buurt heel blij zijn met de nieuwkomers en alle kapitaal wat ze met zich meenemen, als we maar kunnen zorgen dat dat alle mensen in de buurt ten goede komt. Dat vraagt van hen met relatief meer economisch, sociaal of cultureel kapitaal, zich daarvan bewust zijn of worden en ja, we verwachten van hen eigenlijk ook wel een beetje extra inspanning voor het verbeteren van de buurt voor iedereen, simpelweg omdat zij daar relatief meer toe in staat zijn. We zouden bijvoorbeeld willen vragen, fluisterend, aan de nieuwe bewoners van Kleiburg dat ze hun sociaal kapitaal bijvoorbeeld niet alleen aanwenden om de steun van VSB fonds en St Doen te verwerven voor het eigen Burenhuis van Buren, maar ook voor de vele andere projecten in de buurt. En we horen dat ze dat ook willen. Kijk, dat is mooi! Als we als Hart voor de Kbuurt ons steentje daaraan kunnen bijdragen door de gesprekken te helpen plaatsvinden, door de dingen die we organiseren, door zulke zaken te benoemen en bij het vergroten van wederzijds begrip in de wijk, bij het helpen van elkaar. Het gaat niet om sterke mensen, het gaat om de kracht van de samenhang. Dat is wat Hart voor de Kbuurt doet uit ‘Liefde voor de buurt’’ als gemeenschappelijke noemer voor mensen die onder dat label activiteiten willen ontplooien

Wie of wat is Hart voor de Kbuurt eigenlijk?

Hart voor de Kbuurt wordt te vaak gezien als een organisatie in de traditionele zin, terwijl we een netwerk zijn, een platform. Zoals de UvA dat zo mooi noemt, een zwermcoalitie. Niet top-down maar bottom-up, gebaseerd op waar de energie zit. Van mensen die ‘’Hart’’ voor onze mooie buurt hebben. Meer dan de optelsom van de mensen alle economisch, sociaal en cultureel kapitaal samen, en de synergie ertussen die we met z’n allen weten te realiseren, wordt het niet. 1+1=1104 Die synergie, dat is wat Hart voor de Kbuurt probeert te stimuleren en organiseren. www.bit.ly/hartvoordekbuurtnetwerk probeert een overzicht te geven.




Hart voor de Kbuurt probeert niet een van de vele stemmen van de buurt te zijn, maar eerder verbinder, onderzoeker, als een geluidsversterker voor de stem van hen die je te vaak niet hoort of ziet, omdat ze onderop de ladder staan, in totale survival mode zitten, voor wie het niet de cultuur is om een avondje te gaan vergaderen, of allang zijn afgehaakt op het huidige systeem. Ook zij hebben wensen en dromen voor hun kinderen, maar weten die niet in bullets te gieten of op welke deur ze moeten kloppen om die bullets te droppen.


We lijken misschien begonnen 1,5 jaar geleden met ‘’pleinplein’ maar in wezen is Hart voor de Kbuurt slechts een continuering en ondersteuning en versterking van hen die al vele jaren hart voor de K-buurt hebben strijden voor een betere buurt zoals Lizette, Henk, Milton, Maarten, Richardo, Gabby, Chris, Titia, Astrid, Ronald, Kofi, Jaap, Herma, Marianne, Sarita, Hans, enz enz enz en staat Hart voor de Kbuurt als label simpelweg op hun schouders. Ongewild wordt je als bewoner steeds in de rol van megafoon burger geduwt, omdat je merkt dat simpelweg goede dingen zeggen en vragen geen effect heeft. De recente participatie-staking is een voorbeeld van zo’n een megafoon event. Je kunt het met het middel oneens zijn, ik hoop dat het doel erachter, een echte stem en inclusief proces, warm omarmd wordt door iedereen in de buurt.


We staan met beide poten op de werkvloer, en soms in de modder, van de multiculturele samenleving. Beleidsmakers houden eindeloze bijeenkomsten en conferenties over conceptuele onderwerpen maar gaan ‘s avonds naar huis. Hier dealen we dag en nacht met jongeren die als probleem worden ervaren, maar ook geen kant opkunnen. De verborgen dakloosheid. De mensen in psychische nood. We ondersteunen bewonerscommissies door dagelijks met ze te werken, niet door ze te vragen ‘wat ze nodig hebben’’. We zien gewoon waar het beter kan en springen daarop in om tijdig een helpende hand te bieden. Bij ons glippen de ratten elke dag tussen de benen van de kinderen die de flat uitstappen. We ondersteunen de Ghanese ondernemer wiens economische overleven wordt bedreigd omdat een beleidsmaker hun laad los faciliteit aan de achterkant van Flat Klieverink heeft weggetekend en zij niet weten hoe het in Nederland werkt om daartegen in verweer te komen. En met het wegtrekken van een dergelijke Ghanese winkel valt ook weer een stukje infrastructuur van de Ghanese gemeenschap weg waardoor uiteindelijk de ziel van de bijlmer onderuit wordt gehaald. Ook al is dat niemands bedoeling, als we er niet samen voor oppassen wordt K-buurt over enige tijd ook de zoveelste gemiddelde hippe Vinexwijk omdat het wordt ingericht volgens de normen van hen die hun stem gehoord weten te krijgen.


We hebben inmiddels ook een enorme financiële waarde aan dit gebied toegevoegd in de vorm van de grondprijs /GREX (grondexploitatie) gelden en WOZ waarde en economische kansen door de directe Metro53 te behouden. En zoiets als het verKiezingsdebat helpt enorme gebiedskansen te creëren. Een jongerenhonk, gratis wifi door de buurt. HartvoordeKbuurt heeft ook zwaar gelobbied in de centrale stad, en met succes, voor gelden uit het de ontwikkelbuurten naar K-buurt te laten komen. We hebben oplossingen en ontwikkelen gedachtegoed waar anderen problemen en uitdagingen zien en daar eindeloos in blijven hangen en over doorpraten. We verzamelen informatie, abstraheren, informeren, communiceren, maken dat beschikbaar.

Zo staat alle documentatie over het hele K-midden traject transparant online

Als we horen dat BNNVARA een TV serie komt maken over Kleiburg, dan bellen we met de programmamakers en regelen dat ook de bredere buurt-context in beeld komt. We regelen ‘’lights-on’’ met kerst waar de hele buurt gratis kon eten dankzij de gulle donaties van de lokale ondernemers, in een multiculturele show-of-force. Zelfs de moskee gemeenschap die helpt met Kerst, hoe mooi wil je het hebben?

We steunen diverse Bewonerscommissie, dat is soms een uithuil schouder leveren en soms gewoon vergaderruimte arrangeren.

We proberen waar we kunnen de initiatieven van buurtbewoners en ideeën die ze hebben, andermans ideeën te helpen realiseren door te helpen subsidieaanvragen te schrijven, tafels te regelen voor de Koornhorst Braderie. We regelden dat er een greenwheels auto is gekomen bij station Kraaiennest en zo nog 1000 ‘zorg voor de buurt’ dingen, groot en klein. We zagen dat de buurtcommunicatie niet optimaal verliep en gaan dan proberen en experimenteren. Heel praktisch allemaal. Door ons wekelijks inloopuurtje ‘’K-buurtuurtje’’ iedere woensdag 5-7, door iedere week een email nieuwbrief naar ons bestand van inmiddels ong 400 ‘’smaakmakers’’ van de buurt te sturen, door 3x in het jaar buurtberaad te houden verbinden we de diverse organisaties en zorgen voor kruisbestuiving.

Hoe verder?

Vooral Samen. Een buurt is te klein om concurrerende entiteiten te gaan hebben. Het heeft juist zin dat wat er is te verbinden en zoveel mogelijk als coalitie op te trekken. Samen voor bewoners en buurtbelangen op te komen. Je ziet dat overigens vaak in onze poldermaatschappij, van woonbond tot CoC. Het heeft ook voor de overheid zin dat er een gesprekspartner is met breed draagvlak en dat de overheid die partner faciliteert zichzelf te organiseren, breed toegankelijk is voor iedereen om mee te doen, etc.


Dat vraagt een overheid die bewoners aanmoedigt te verbinden en samen te werken en faciliteert te organiseren. Toch zien we hier te vaak het tegenovergestelde.


Ombudsman Arre Zuurmond schreef in hun vorige week gepubliceerde jaarverslag dat het regelmatig voorkomt dat burgers niet de oplossing krijgen die ze nodig hebben. Volgens de Ombudsman gaat het mis, omdat in de uitvoering nog te veel gefocust wordt op efficiëntie en rechtmatigheid, terwijl de oplossing ligt in effectiviteit en 'maatschappelijkheid'.



Door stadsdeel wordt veel geschermd met ‘’rechtmatigheid’’ in de zin van ‘We kunnen als overheid toch niet met Hart voor de Kbuurt praten want we moeten met alle bewoners praten’’. Dat kan zijn, je zou alleen zoveel meer bereiken als je kijkt waar de kracht van bewoners als collectief zit en daarmee aan de slag gaat en zorgt dat die zo breed mogelijk alle bewoners probeert te omvatten.

Het kan wel. Amsterdam Oost is wat dat betreft ons grote voorbeeld. Daar stimuleert en faciliteert de overheid samenwerking van onderop. Denkt in kansen ipv kaders. Die kracht, die zelf-organisatie, is tot nu toe door onze lokale overheid steeds tegengewerkt. Ongetwijfeld niet doelbewust. Ambtenaren zijn geen slechte mensen, integendeel, ze zijn allemaal bezig voor de publieke zaak, maar wel vanwege structurele en culturele patronen die hier zijn ingeslepen. Een lokale overheid die meer bezig lijkt met ‘’ons kan formeel niets verweten worden’’ en dan uitkomt op ‘dan maar iedereen niets’ of ‘’allemaal een ‘’gelijke’’ kans in een soort grote concurrentieslag’’ als ‘’de lowest common denominator’’. Het lijkt heel eerlijk maar het schiet niet op. Een overheid die groepen bewust of onbewust tegen elkaar opzet door de verdoving van de BBQ budgetjes maar serieuze middelen alleen voor eigen initiatieven reserveert en ondertussen een uitputtingsslag organiseert door eindeloze overleggen te vragen of extra informatie die je geschreven moet indienen, terwijl ze ook zouden kunnen bellen, door procestechnieken in te zetten die het uithoudingsvermogen van de gemiddelde burger allang voorbij gaan zoals meer conferenties, adviesteams, klankbordgroepen, wijkraden en onderzoeken, die veel energie vragen, veel praten over doen, maar echte vooruitgang eerder frustreren dan bevorderen omdat de overheid een oneindige hoeveelheid aan middelen en mensen kan inzetten terwijl wij moeten opereren met een zeer beperkte hoeveelheid aan capaciteit en dan ook nog eens zeer inefficiënt (zie verderop).

De aanname bij de overheid lijkt: bewoners zijn niet capabel...

Inmiddels heb ik ontdekt dat er een soort onuitgesproken achterliggende ‘’aanname’’ dit gedrag van onze lokale overheid drijft. Een aanname waardoor ze met de beste bedoelingen zichzelf zien als de ouders, bewoners daarmee in de rol van de kinderen plaatsen, waar wij onszelf zien als partners in een proces. Die achterliggende aanname is dat bewoners goed zijn in/voor het organiseren van buurt BBQ’s of Braderie, maar tot meer eigenlijk niet in staat zijn en daarmee afhankelijk van de overheid. Die ballon hebben we inmiddels op vele fronten doorgeprikt. Het wijde blik traject K-midden is daarvan een mooi voorbeeld. Zelden heb ik zulke slechte onderzoeksmethoden gezien en hebben we als bewoners vele alternatieve aanvliegroutes ontwikkeld. Denk alleen al aan de ~35 barrières tot participatie die we als K-buurt met elkaar hebben ingezameld en opgesteld. En er zijn talloze andere voorbeelden: een voorstel voor behoud van garage Kempering als erfgoed, het ontwikkelen van communicatie rondom grofvuil storten, het ontwikkelen van een merk/identiteit voor de buurt, een alternatieve opstelling voor de LaadLos aan de achterzijde Klieverink, een integrale aanpak van de hele openbare ruimte rondom metrostation Kraaiennest. Maar je komt er nauwelijks zelfs mee aan tafel. En dan nog te vaak voor de vorm. Simpelweg omdat er niet eens wordt bedacht dat bewoners wel eens hele goede ideeën zouden kunnen hebben en die ideeën te vaak als een bedreiging lijken te worden ervaren bij stadsdeel. Dit pad-naar-nergens in aanleg is een prachtige illustratie van waar we continue tegenaanlopen. Er is niemand die naar een blinde muur wil. Je kunt de olifantenpaden al gaan uittekenen..

Dit ‘’pad naar nergens’’ staat voor veel een hele waaier van structurele issues waardoor het mis gaat en mensen gefrustreerd zijn geraakt. Hopelijk nu, met jou verkiezing wordt dat dus anders.

We komen beslagen ten ijs...

Als HartvoordeKbuurt hebben we inmiddels een prachtig en indrukwekkend netwerk gebouwd van experts die ons steunen en voeden en terzijde staan. De HvA (over bewonerscommissies), de UvA (over oa de relatie tot overheid), de VU (over 'vertrouwen'' ), Andere buurten als ‘’benchmarks’’ zoals ‘’makassarplein in Oost, De LSA ( www.lsabewoners.nl )als motor van buurtrechten en -ontwikkeling.

We zijn niet 'dom' en toch worden we te vaak nog enkel gevraagd mee te werken als uitvoerders aan de beleidsdoelen van de overheid, in plaats dat we van onderop eerst samen die doelen vaststellen. In ‘’Oost’’ gaat dat dus anders. Inhoudelijk verschilt de uitkomst niet zo heel veel en is de uitkomst van doelen formuleren van onderop misschien 95% hetzelfde als de beleidsdoelen die de overheid voor ons vaststelt. Het draagvlak en de aanpak-kansen erna verschilt wel aanzienlijk. En de verbinding in de buurt ook.


De beste cohesie bouw je niet door in een zaaltje over cohesie te praten, maar door dingen samen op te pakken. Zo hebben we voor K-midden inrichtingstraject vanaf het begin ingezet op een verbinding tussen het fysieke inrichtings/ontwerptraject en de sociale cohesie tegelijk met dat proces bevorderen. Zo bouw je niet alleen een plein maar ook meteen een buurt. Stadsdeel heeft dit destijds expliciet afgewezen, ingezet op doorstomen op de fysieke inrichting zonder enige inverstering in bouwen van vertrouwen of sociale cohesie en het resultaat zien we helaas nu: een buurt met schade aan die sociale cohesie.



Als bewoners hebben we naast nadelen als ‘’geen middelen’’ ook een aantal instrumenten en voordelen. Zo kunnen we ‘’agile’’ opereren (zie http://bit.ly/blogpostagilewerken purpose boven proces: een werkwijze waar de overheid ook absoluut aan toe is), onbeperkt de publiciteit zoeken en kunnen we doelen stapelen waar de overheid verkokerd werkt. Als wij een festival organiseren, kunnen we daarmee tegelijk ook talentontwikkeling bevorderen en aan armoedebestrijding doen en de participatieve democratie bevorderen. Doordat bewoners per definitie niet in en uit kokers stappen, maar altijd ‘’integraal’’ bezig zijn en liever met 1 event meerdere doelen bereiken, dan per doel een event te organiseren, kunnen we efficiënter en effectiever zijn. Wij kunnen als bewoners veel meer rendement halen uit gemeenschapsgeld dan de verkokerde overheid dat kan. Dat inzicht is nog niet helemaal ingedaald bij die overheid omdat elke koker van die overheid wel ‘klantgericht’ wil werken, maar dat allemaal parallel naast elkaar blijft doen. Vandaar dat we als bewoners moeten eisen dat we onszelf mogen organiseren en de overheid daarin gaat participeren (zie organisatiegraad hieronder en motie ‘’ontwikkelbuurten’’) in plaats van dat elke koker van de overheid ons vraagt mee te doen met een infrastructuur die ze voor ons scheppen om aan te mogen mee doen. Een voorbeeld? Het is zeker ooit mooi bedacht maar toe aan de volgende evolutiefase >>Laten we ophouden met het instituut buurtambassadeurs wat een aantal door de overheid uitgenodigde individuen zijn voor ‘’schoon, heel en veilig’’ en laten we zorgen dat elke bewonerscommissie iemand heeft die aanspreekbaar is voor ‘’schoon heel en veilig’’. Het kunnen precies dezelfde mensen zijn, maar nu ingebed in een organisatie van onderop ipv top-down.

Ook als buurt hebben we onze interne uitdagingen

Ontbubblen. Een belangrijke uitdaging is wederzijds begrip, dat we niet in bubbles langs elkaar leven, en onze ‘’many ways of life’ kunnen behouden. Dat heeft ook te maken met wat hierboven werd beschreven: de realisatie (of de afwezigheid daarvan) hoe relatief bevoorrecht een deel van onze buurt is. Ook al hebben de mensen met relatief meer kapitaal niet dat idee want ook zij moeten elk dubbeltje omdraaien. Een heel groot deel in onze buurt heeft niet eens dat dubbeltje om om te draaien. Het helpen doorbreken van de bubbles waarin we allemaal leven is daarbij belangrijk..


Solidariteit. Zorgen dat we niet de vingers naar elkaar wijzen in de buurt, als ‘ze nemen de buurt over’ of ‘ze doen nooit mee’. De participatiestaking is door een deel van de mensen die op de ‘legofoto’’ stonden opgevat als zouden ze fout zijn. Natuurlijk niet. Het is prachtig dat ze zich zo inspannen voor de buurt. Maar het systeem past ons als multiculturele buurt niet en dat vraagt solidariteit.


Ego-minderen. Er is de buurt soms een te sterke focus op ‘’Mij’ voor ‘’Wij’’ Waarbij wie iets doet belangrijker wordt dan het resultaat. Niet ‘’wat’’ er wordt bedacht maar ‘’wie het bedenkt’’. Scoren belangrijker dan de Assist. Erkenning krijgen belangrijker dan Impact realiseren. Het is absoluut begrijpelijk waar deze behoefte vandaan komt. Maar het helpt de buurt als geheel niet. Sommigen benoemen het ook wel als de ‘krab-mentaliteit’. Het gevolg is versplintering van effort, dupliceren in plaats van synergie creëren. Meer bezig de pizza te verdelen of erger, elkaar onderuit halen, dan samen die pizza groter te maken. HartvoordeKbuurt gaat zoveel mogelijk voor resultaat en laten natuurlijk altijd graag zien wie dat heeft mogelijk gemaakt en daaraan heeft bijgedragen. Maar graag in die volgorde.


Blikveld en plaatje overzien. Denk aan een voetbalveld. Veel mensen staan hier in de verdediging. Op de eigen doellijn. Door Actie A of B schuiven we door naar de eigen penalty stip. Dan zijn we opgeschoten vanuit dat perspectief lijkt een extern ingehuurd buro misschien een prachtig geschenk en een stap vooruit waar de gemiddelde buurtbewoner blij van wordt, maar toch wordt het doel aan de andere kant niet ermee bereikt. Hoe A en B samenhangen met C is vaak lastig, zeker in onvolledig informatie. Je kunt gewoon niet van iedereen verwachten dat iedereen alle informatie altijd bijhoudt. Dat moeten we collectief regelen.

Ook als Hart voor de Kbuurt uitdagingen

Resource starving

We kunnen dit allemaal niet langer met onze handen op onze rug.

het verKiezingsdebat in Bontekraai was prachtig en een grote bijdrage aan de participatieve democratie in de aanloop naar de verkiezingen van 21 maart. Maar dat we 22 februari een verdaging kregen van het subsidiebesluit konden we al nauwelijks bevatten, we zijn erachter aan gegaan met vervolgens 3x een doorgeplande meeting, en pas vorige week 28 maart een aanzegging dat er een negatief besluit zou komen. En dit is slechts illustratief voor de hoeveelheid werk die erin gaat zitten om geen middelen te krijgen maar wel je uitgeknepen te voelen. Hoe kan het dat er voor 6 bankjes €60.000 wordt uitgetrokken en HartvoordeKbuurt nog geen enkele subsidieaanvraag heeft toegewezen gekregen? Daarnaast leidt dit soort ‘randvoorwaardelijkheden’ struggle enorm de energie af van onze kernactiviteiten voor de buurt.

Iedereen kan meedoen

Als brede buurtcoalitie is het belangrijk dat iedereen kan meedoen, de ‘’instap’’ om mee te doen moet laag zijn. Of het nu is om een keer aanwezig te zijn bij een buurtberaad, dan is het belangrijk dat dat gepubliceerd staat in de Echo. Om bij diverse meetings met ambtenaren ook steeds weer andere buurtbewoners mee te nemen. Continue op zoek te zijn naar nieuwe mensen en potentieel die voor de buurt actief willen zijn.

Focus?

we horen soms van ambtenaren die dit allemaal horen ‘focus toch eens wat meer’’ Het is juist eenvoudiger om meerdere dingen tegelijk te doen, die kunnen vaak meeliften op elkaar. Wat vooral zou helpen is niet van onze kant meer focus, maar van hun kant eens wat wind in de rug ipv continue tegenwind.

Efficiënt werken

Dit is een direct gevolg van de onnodige administratieve en proces lasten die de lokale overheid ons oplegt en de resources starving. Waar een normaal mens niet nadenkt bij de vraag of je even een email kunt sturen, liften wij mee op de wifi van het cafe en lukt dat soms niet, laptops vallen uit elkaar en zijn niet in staat de performance te leveren die video-editing vraagt. ALLES vraagt inmiddels een ‘’workaround’’ en dat betekent dat een heel groot deel van de inspanning gaat zitten in randvoorwaardelijkheden en te weinig terecht komt bij echt waarde toevoegen. Dat is geen aanmoediging voor de participatie maatschappij

Communicatie met en in de buurt

We moeten zeker beter nog dan we al doen communiceren en niet alleen dingen in gang zetten, maar mensen dat ook laten weten dat we dat doen, meenemen in het verhaal, mensen zelf in kracht zetten etc. Het is een uitdaging steeds iedereen op de juiste manier, tijdig van de relevante informatie te voorzien. Dit essay is zo’n voorbeeld. Maar ook alle documentatie van het K-midden traject bijhouden en online delen (www.bit.KpleinOpslag ). Zodat ook nieuwe activelingen kunnen ‘’instappen’’

Co-creatie, transparantie en lerende buurt

Net als voor de overheid zijn ook voor ons co-creatie, transparantie grote uitdagingen en moeten we continu evalueren en leren. We hopen ook dat we daar vanuit bewoners aparte mensen voor naar voren kunnen komen. En het via video verslag doen ipv enkel geschreven papier.


We gaan zeker op ons bek. Maar we hebben nu gezien dat Stadsdeel dat ook doet. Het Kameleon festival was geen succes. Geef nu ons de kans. Het K-midden participatietraject was geen succes. Stadsdeel heeft zijn kans gehad het op hun manier te doen. Geef nu ons de kans. We zeggen niet dat alles in 1 x goed zal gaan. En we vragen de overheid niet ineens alles los te laten, maar co-creatie. En ‘’regie’’ aan de kant van de overheid kan ook zijn ‘’back-up spelen, faciliteren’’

Draagvlak en ‘deep understanding’

Draagvlak is iets anders dan representatief zijn. Dat zijn jullie, de gekozenen. Het zal ook nooit zo zijn dat iedereen het altijd eens is. Maar als je goed luistert dan weet je wat er speelt. En waar een grote groep in de buurt, -en welke groep- mee gediend is.


Daarbij gaat het niet alleen om de uitgesproken wensen van mensen, maar om wat wel wordt genoemd ‘deep understanding’: de drijfveren begrijpen van de mensen. Waar komen die wensen vandaan. Daarmee worden acties en activiteiten voor en door de buurt ‘robuust’ want je haakt niet alleen aan op die paar wensen die misschien naar boven komen maar op hoe en waarom mensen leven zoals ze leven.

Organisatiekracht en dienend leiderschap

Ik ben misschien een vonkje, en zeker niet de enige, de echte energie zit in de buurt. Dat zijn de houtblokken die het vuur doen branden. De uitdaging zit in kanaliseren, entameren, een beetje structuren. Het heeft geen zin op pad te gaan, te gaan rijden, als je niet eerste de weg hebt aangelegd waarover je gaat rijden, dan verzandt je in het zand. Het heeft geen zin een online enquête aan te kondigen als je niet eerste het formulier online hebt gezet. Dat soort dingen.

Hoe kunnen we jou, elkaar, helpen en versterken?

Zie ons als denktank

In de in de politieke wereld zijn er vaak zogenaamde ‘’denk-tanken’’ die terzijde staan bij ‘’duiding’’ geven of conceptontwikkeling. Als een klankbord om ideeën meer diepgang te geven en gedachtegoed te ontwikkelen en te testen. Zie ons en gebruik ons in die rol of om draagvlak te laten zien voor ideeën die jullie hebben. Vaak zullen jullie een idee hebben maar weten niet of dat een enkel idee is of dat dat breder gedragen wordt. Wij kunnen het meenemen in ons wekelijkse K-buurtuurtje, buurtberaad, social media etc. op http://hartvoordekbuurt.blogspot.nl/ staat gedachtegoed over ons pionieren met participatie
 

Op naar een betere overheid, co-creatie, transparantie, agile, etc

Hier kan een hele lange paragraaf. Laat ik het houden bij een paar concepten


Co-creatie zoals co-creatie echt is bedoelt www.bit.ly/blogpostcocreatie

Transparantie: Voorbeeld:diverse mensen geven aan opmerkingen over het proces te hebben geschreven op de K-midden enquête. Waar staan die online?

Agile als werkmethodiek invoeren: Purpose over proces www.www.bit.ly/blogpostagilewerken

Participeren door de overheid collectieve zelf-organisatie van onderop omarmen en aan deelnemen

Subsidie-en andere middelen toekenning. Een grote bron van frustratie en onderbenut potentieel in de buurt

Uitproberen en leren Heeft ook met al deze bovenstaande punten te maken. En vraagt vooral andere sturingsmechanismen dan sturen op outputs.

Samen naar een betere overheid vraagt tolerantie voor fouten maken

Onze lokale overheid lijkt te vaak bezig in een ’ons kan niets verweten worden’’ kramp ipv resultaat creëren. Een verandering daarin vraagt van ons allemaal iets, ook van jou, namelijk dat we bewust accepteren en respecteren dat de overheid fouten mag maken, en als dat gebeurt ook eens applaudisseren omdat ze in ieder geval hun nek hebben durven uitsteken. Het Kameleon festival vorig jaar in onze Kbuurt, georganiseerd voor bewoners maar niet door bewoners, was een groot fiasco, maar we hebben geapplaudisseerd dat het in ieder geval werd geprobeerd. Als er maar geleerd wordt. (Dit jaar doen we het dus graag zelf, en niet met de handen op de rug) en dat ‘’leren’’ vervolgens geïmplementeerd wordt (anders weet je meer maar verandert er niets)

Focus op kwaliteit

Denning, een managentstrateeg zei ooit mooi:

als je focust op kosten gaat de kwaliteit omlaag
als focust op kwaliteit gaan de kosten omlaag

We hebben gemerkt dat in de project-afwegings driehoek tijd, geld en kwaliteit door ambtenaren tijd- en geld-kaders vaak als leidend worden genomen waardoor kwaliteit te vaak kind van de rekening is. Als bewoners hebben we gemerkt dat via de politiek zowel meer tijd als meer geld beschikbaar kan komen als dat de kwaliteit van de samenleving ten goede komt. Kaders zijn vaak zelf-geschapen papieren werkelijkheden die vervangen kunnen worden door andere kaders. We zouden graag dit soort 1-2tjes met de ambtenaren doen. Als zij aangeven waar ze vastlopen in de kaders, kunnen wij helpen die te verruimen.Ons uitgangspunt blijft #WijWonenHier. Denk lange termijn. Denk kwaliteit. Dat betaalt zich altijd terug. Help ons de kaders helder te krijgen zodat waar ze knellen we samen kunnen werken aan betere kaders.

Second opinion op ambtelijke voorlichtingssessies

Jullie zullen vanaf nu ongetwijfeld vaak ‘’technische sessies’’ gaan krijgen vanuit de ambtelijke staven over onderwerpen. Hou ons op de hoogte, en vraag ons om een second opinion. Om eens een ander geluid te horen. Omdat we merken dat wij als bewoners effecten van ingrepen vaak in een bredere, integrale context bekijken dan de singulaire doelstelling van de RvE (Resultaatsverantwoordelijke-Eenheid). Of omdat we merken dat dit soort sessies vaak wel de marginale meerwaarde laat zien die project A of B brengt, maar de ‘’opportunity cost’’ buiten beeld laat : De zaken die je door het wat anders aan te pakken ook had kunnen hebben maar dreigt mis te lopen.


Uiteindelijk zijn jullie het die bepalen wat er met al die informatie gebeurt want jullie, samen met de gemeenteraad, zijn nu het door ons democratisch gekozen orgaan. Ik hoop van harte dat jullie je zo breed mogelijk laten informeren en voorlichten. Dat is onvoldoende gebeurt de afgelopen jaren. Daar helpen we graag bij zodat jullie je afwegingen beter kunnen maken




Welke verwachting van SDC en Buurtorganisatie in het nieuwe systeem


Sta svp ongeneerd aan de kant van de bewoner

Er is een nieuw bestuurlijk systeem. dat zal wennen zijn. Ik begrijp dat jullie minder macht hebben, alleen advies. Desondanks hoop ik dat jullie ajb altijd en ongegeneerd de kant van de bewoner kiezen, wees hun pleitbezorger voor hun/onze doelen en drijfveren. Vastgoed ontwikkelaars hebben lobbyisten, Ambtenaren, ze hebben middelen, procestechnieken...Zelfs criminelen hebben een pleitbezorger (advocaat)
Bewoners hebben alleen jullie. Jullie zitten daar namens en voor ons. Ga ajb niet een semi-medebestuurder zijn. Er zijn al genoeg tegenkrachten.

In een democratie is het heel normaal dat tegenkrachten in positie worden gezet om de macht scherp te houden. Waarom zou er anders een parlement zijn? Met het nieuwe systeem is nog belangrijker belangrijk dat-‘’civil society’ in staat gesteld wordt een tegengeluid te helpen creëren tegen ‘’de macht’’. Ambtenaren lijken eerder applausmachines te willen financieren of mede-uitvoerders van hun beleidsplannen.

Laat ‘de macht ‘ niet weg komen met ‘er is een uitleg voor’ Zoals iedere goede advocaat weet, is er voor iedere uitkomst een redenatie naar toe te bedenken. That’s not the point. ‘’goed’’ of ‘’niet goed’’ bevindt zich op een andere as, een andere dimensie. Vind er wat van en kom tot een oordeel svp. Laat de macht niet wegkomen met alleen een uitleg dat er een reden voor was.
 
Er is soms verwarring over draagvlak en representatief zijn
JULLIE en de RAAD zijn gekozenen! En zijn daarmee ‘’representatief’’
daar ligt de uiteindelijke beslispower Bewoners en issues kunnen draagvlak hebben of leveren.

Wentel niet onnodig af op bewoners
Realiseer je svp dat het uithoudingsvermogen en capaciteit van bewoners beperkt is.
Draagvlak belangrijk, maar vraag een buurt niet bij elke stap in een proces en elk BoBo bezoek WEER breed op te komen draven. Zeg ook een keer tegen een BoBo dat je het weet en er voor instaat (Er van uitgaande dat je het weet) Uithoudingsvermogen van een buurt reikt maar zover en op een gegeven moment verliest men simpelweg vertrouwen in de politiek. En een vraag stellen kost misschien 5 seconden. De email om deze te beantwoorden de bewoners weer 2 uur werk. Dan weet je een beetje meer, maar hoeveel is dit beetje meer waard, besef je svp dat dit niet ‘kostenloos’’ is aan de kant van de bewoner.

Welke trajecten staan nu op ons netvlies...

Zomaar een greep uit de ‘’dossiers’ die ons bezig houden

Visietraject Kbuurt

Het is zinloos te praten over bijvoorbeeld ‘’bankjes’’, zonder dat we met elkaar als buurt het gesprek hebben gevoerd ‘wat voor buurt willen we en kunnen we zijn’’ We hebben ook wel wat te ‘’helen’’ na de sociale schade die het Wijde Blik traject heeft aangericht. Vandaar dat we aan de gang willen met een visietraject door de buurt vanuit de buurt ‘wat voor K-buurt willen we zijn’’ Over wijkeconomie, onze many ways of life, sociale infrastructuur en meer.Naast de uitkomst, kan ook het proces een grote bijdrage leveren aan meer wederzijds begrip en ‘’ontbubbling’’ van bewoners.

K-midden traject:

De participatie-staking kwam niet uit het niets. Daar is een lang traject aan vooraf gegaan. Ik hou daar graag apart een presentatie of uitleg over, ook aan de ambtenaren. De participatie staking zelf is een zo groot succes geworden dat Stadsdeel het nodig achtte om geflatteerde response-cijfers via de pers naar buiten te brengen. Inmiddels hebben we die ballon doorgeprikt en weten we dat met maar <200 respondenten en vele vele buurt-emails naar de bestuursleden van de inmiddels niet meer bestaande bestuurcommissie er geen draagvlak is voor de aanpak en het plan. Maar wat nu?


We vragen niet alles overboord te gooien. Wel andere insteken een kans te geven die nog nooit aan bod zijn gekomen. Zoals omarming van het aanbod van de masters van de WUR (Universiteit Wageningen) om deze zomer voor de bewoners aan het werk te gaan voor de invulling van het gebied rondom de metro (die zogenaamde ‘’eigen invulling planruimte’’ was al 26 april 2017 door stadsdeel aan ons aangeboden, en is eigenlijk niets nieuws en als zodanig opgenomen als punt 5 van ons 7 punten input K-iddentraject )


Een open en transparante evaluatie waar de opdrachtformulering, evaluatiedeelnemers etc niet eenzijdig door stadsdeel wordt ingevuld maar in echte co-creatie zioals co-creatie is bedoelt. http://bit.ly/blogpostcocreatie


Herbouwen aan vertrouwen. Wat je overigens nauwelijks doet door samen aan een tafeltje te zitten en het erover te hebben, dat doe je veel beter door samen zo’n traject als de evaluatie in co-creatie op te pakken


Het ‘’leren’’ expliciet maken en implementeren voordat we in andere door de overheid voor ons bedachte trajecten en experimenten worden worden gelanceerd


Er is ook schade in de wijk ontstaan door de manier waarop Wijde Blik dit traject uitvoerde, aan de sociale cohesie, aan vertrouwen in de overheid. Daarvoor willen we aan de slag en in staat gesteld worden om dat te helen

Ontwikkelbuurten traject:

We hebben hard en succesvol gelobbied dat ook de K-buurt ontwikkelbuurt zou worden. Daarmee komt ong 650k extra beschikbaar voor fysieke verbeteringen. En ook ‘’sociaal geld’. De motie (zie www.bit.ly/motieontwikkelbuurten ) van de centrale stad daarover is kraakhelder, super belangrijk en is ons letterlijk ‘’op het lijf’’ geschreven:








Het is namelijk ook de bedoeling dat we ook onze sociale infrastructuur ermee kunnen verbeteren, en dat die verbetering via een externe budgethouder loopt om niet van ja en nee van stadsdeel afhankelijk te zijn. Het is namelijk uitdrukkelijk de bedoeling dat ‘eigen kracht’ en niet ‘’afhankelijkheid’’ gefaciliteerd wordt met dit geld.

Stadsdeel heeft/had/lijkt plannen te al plannen op de plank voor de (aan) besteding van dit geld. Over dit traject zijn we dus nu in gesprek met zowel lokale als centrale overheid.

Voor ons is belangrijk


Eerst bredere slag door en met de buurt en maken van de analyse in co-creatie met stadsdeel wat er allemaal gedaan kan en moet worden met dat verbetergeld. Dus eerst een nivo hoger dan meteen aan de slag gaan bij de onderwerpen als ‘’speeltuin verbeteren’’ die Stadsdeel al in gedachte had


We zijn gevraagd als HartvoordeKbuurt zelf een participatie plan in te dienen en we doen dat met !WOON aan onze zijde als de externe budgethouder


Als allerbelangrijkste: Combineer de sociale en fysieke opgave: zorgen dat ook de cohesie in de buurt wordt versterkt met dit fysieke geld. Bij het maken van een plan kan het proces net zo belangrijk zijn als de inhoudelijke uitkomst. ‘’Door het te doen worden we het’’ (een betere buurt)


Het zou zomaar kunnen dat stadsdeel een soort ‘’uitvraag’’ schrijft waar allerlei partijen op kunnen inschrijven. Dat lijkt heel eerlijk maar is precies niet wat moet gebeuren. Wat het natuurlijk doet is onderlinge concurrentie in een buurt aanwakkeren. Dit is zo’n mooi voorbeeld waar de overheid schermt met rechtmatigheid maar dat ten koste kan gaan van maatschappelijkheid.

Organisatie graad: K-buurt heeft een prachtig plan!

Mits goed functionerend, (en dat kan en dient ondersteund te worden) kunnen de bewonerscommissies van alle flats en buurtjes de motortjes vormen van de zelf organisatie van de K-buurt. Hiermee haal je per definitie een dekkingsgraad van 100% naar alle bewoners van de buurt. Wel moet de taakreikwijdte van de BC vergroot worden dat een BC zich ook ‘’om de buurt’’ bekommert (Doen ze meestal allang overigens) en niet alleen met de Servicekosten bezighoudt. Als Hart voor de Kbuurt proberen we dit plan als een soort pilot voor Amsterdam te realiseren en de support te regelen die deze BC’s helpt en ondersteunt.



Dit heeft nodig


We hebben, ondersteund door !WOON en plan geschreven voor een pilot. Dit plan met als motto ‘Zelf-organisatie’ is als een soort ‘hot potato’ alle burelen bij de overheid langs geweest. We hopen met het nieuwe college in de stad dat er een frisse wind komt en we deze buurtbrede organisatie van onderop nu echt in gang kunnen zetten


Als lokale overheid stoppen met allemaal losse initiatieven de buurt in te duwen als die ook deze gezamenlijke zelforganisatie zouden kunnen versterken (zie ook volgende punt)


De verbinding zoeken in de buurt en het collectief. De buurt is te klein om op meerdere plekken te proberen de informatie over plannen stadsdeel bij te houden, online te zetten etc. Dat kun je beter collectief doen.

Geen aparte losse infrastructuren juist een overheid die gaat participeren

Iedere koker van de overheid, iedere RvE wil graag klantgericht werken en slaat een brug naar ons, bewoners, door een of andere ‘’communicatie instrument’ buurtambassadeurs voor schoon heel en veilig, Adviesraad voor bouwen K-midden, Klankbordgroep etc. Dit werkt allemaal langs elkaar heen en als bewoner zie je door de bomen nauwelijks het bos meer. Wij willen toewerken naar een integrale aanpak vanuit de buurt gedreven. Voorbeeld: als logische vervolgstap voor de buurtambassadeurs: zorgen dat elke BC een soort ‘’commissaris schoon, heel en veilig’ heeft. Die aanspreekpunt is voor de afdeling beheer. En die bij bewoners bekend is en alle vragen inzamelt. Dat is bottom -up organiseren ipv mee mogen doen aan wat de overheid top-down voor ons bedenkt.


Het vraagt wel een overheid die zelf durft te gaan participeren in onze samenleving en steun geeft aan de zelforganisatie van de buurt. Dit zal overigens ook veel geld kunnen besparen gezien de voordelen van integraal werken.


Inmiddels hebben we een eenvoudige ‘’lakmoesproef’ ontwikkeld’: Als ons als bewoners wordt gevraagd/uitgenodigd ‘’ergens aan mee te mogen doen/op in te schrijven’’ dan weten we dat het fout zit. Dan is het nog steeds top-down, zij de ouders, wij de kinderen. Als de overheid vraagt ‘hoe kunnen we helpen’’ dan zit het goed. (En als de overheid zegt: maar aan wie vragen we dat dan: zie ons plan voor zelf-organisatie van de buurt)


Er zijn ambtenaren participatieve democratie, die kunnen prachtig de overheid helpen te leren participeren

Minder externen/tussenorganisaties, meer zelf (leren) doen.

Recentelijk zijn de buurtwerkkamers neergestreken in Bijlmer Oost. Dat lijkt heel mooi, tot je weet dat we die organisatie hebben gevraagd ons te steunen met hun expertise en budget en zo als bewoners onszelf en daarmee onze buurtinfrastructuur duurzaam te versterken. In plaats daarvan zijn ze zelfstandig aan de slag gegaan en bouwen ze een parallelle infrastructuur om contact met bewoners te houden. Uit de ontwikkelingssamenwerking is bekend hoe te vaak dergelijke zeer goed bedoelde externe interventies, een lokale bestaande sociale infrastructuur kunnen ontkrachten. Zo ook hier. We zijn er niet blij mee. Het tweede orde effect is nog veel erger. Op het moment dat wij vragen alsnog formulieren brigade etc zelf te mogen organiseren en die capability te ontwikkelen, zal worden verwezen naar externen die het al doen. Zo sta je dubbel op achterstand en blijft afhankelijkheid in stand.

‘’Tussenorganisaties’’ Ze doen goede dingen. Maar kunnen ook een obstakel vormen voor innovatie in het sociale domein en om de buurt echt van de bewoners te maken.

Steunen van al die mooie initiatieven uit de buurt

Sommige bewoners zijn heel goed in koken voor ouderen, anderen in camerawerk. maar misschien niet in subsidieaanvragen schrijven, of marketing richting buurt eromheen doen, vrijwilligers optrommelen, etc. Als buurtsupport organisatie/collectief helpt Hart voor de Kbuurt allerlei initiatieven van onderop. Er zijn veel bewoners met prachtige ideeën. Kunnen we die een zetje geven en een beetje op weg helpen? We zijn er te weinig nog aan toegekomen omdat de voortgang op andere fronten zoveel extra werk blijkt maar het blijft onze grote wens deze rol nog beter te kunnen gaan vervullen en zorgen dat mensen met kennis en kunde in de buurt elkaar gaan helpen en aanvullen.

Interne communicatie, evenementen organiseren etc

We bouwen een overview van buurtevenementen. Een soort evenementen kalender van alle mooie dingen die de mensen doen voor elkaar. Met het kerstfeest hebben we ons visitekaartje afgegeven dat we de grotere dingen ook zelf beter kunnen dan wat stadsdeel voor ons bedacht tijdens het zomer 2017 Kameleon festival.

18 augustus 2018 willen we een buurtevenement organiseren zoals alleen deze buurt dat kan!

Ondertussen blijven we op allerlei andere manieren onderlinge buurt communicatie stimuleren en faciliteren via de KbuurtTamTam, Social Media, Kbuurt TV, etc etc

Eerlijke resources verwerven voor een duurzame effort

Het zijn geen kosten. het is een investering. Als bewoners kunnen we enorme besparingen leveren. Omdat we doelen kunnen stapelen. Een jongerenhonk is geen kostenplek, maar helpt besparen op eindeloze en uitzichtloze trajecten. En helpt de wijkeconomie als we het goed doen en het zien in het kader van de Urban talent pool die hier in de buurt is en waarvoor we gekend zouden kunnen worden en als een magneet kan werken voor andere kansen.

We zien helaas ook dat sommige plekken in de overheid een welhaast perverse omgekeerde incentive hebben, omdat dat afhankelijkheid en zorg verlenen hun verdienmodel en ‘’raison-détre’ is.

Wie ben ik eigenlijk, wat is mijn belang en waarom doe ik dit?

Ik doe dit vrijwillig zonder eigen belang (anders dan een betere maatschappij). Mijn persoonlijke situatie is niet op alle fronten florissant en met behoorlijke uitdagingen. Laten we het daar bij houden. Wel ben ik gezegend met een berg- een Himalaya- aan sociaal en cultureel kapitaal. Naast een opleiding als marine-officier en UC Berkeley e.a. omvat dat ook ruime ervaring met strategie ontwikkeling, verandermgt en organsatie kunde op boardroom en ministerieel niveau, het leiden van een marktonderzoek en merkenbureau, ontwikkelen van software en artificial intelligence, ruime ervaringen in de wereld van ontwikkelingssamenwerking, community organizing en wereldburgerschap.


Op wonderbaarlijke wijze mag ik wonen in Flat Klieverink met prachtige mensen die ook vaak aan de achterkant van de samenleving simpelweg in een struggle for survival zijn.


Tot voor 2 jaar geleden had ik nog nooit iets met ‘’buurtwerk’’ gedaan. Ik ben er met een open blik ingerold via een ‘’focusgroepje’ voor een betere buurt opgezet vanuit stadsdeel, niet belast met enige ‘’historie’’. Het bedenken van verbeteringen bleek niet moeilijk en veel lag voor de hand. Zo is het plan voor collectieve zelforganisatie-van onderop dus eigenlijk samen met stadsdeel ontwikkeld. Maar dan komt het: Bij stadsdeel bleek eigenlijk niemand echt geïnteresseerd is in de aangedragen ideeën (Tenzij het de plannen ondersteund die ze zelf al hebben ontwikkeld) Niemand zet zich in voor implementatie. Dat het doel lijkt meer een foto te kunnen maken dat bewoners meedenken en meedoen… Bestuurder Vyent zei nog ‘’Als jullie dit willen, dan moet je er zelf voor vechten als bewoners. Anders gebeurt er niets.’’ Zo is het dus begonnen.


Ik doe dat allemaal omdat ik hou van dit gebied, ik hou van Zuidoost, Hier zijn er mensen met enorme bezieling, minder gehaast, we hebben nog tijd voor elkaar. iedere dag sta ik in de lift van flat klieverink en ik zie de struggle of survival van de mensen die echt ook het beste wensen voor hun kinderen maar de middelen en de kennis etc niet altijd hebben om dat te realiseren. The system fails them. Terwijl alle soorten mensen een plek verdienen en we een gebied kunnen zijn wat zo mooi is dat het nergens anders bestaat.


Het gaat niet om ergens een functie te verkrijgen maar om een rol te vervullen. Ik probeer aanjager te zijn, gangmaker. En ondertussen genoeg mensen, vooral de volgende generatie, mee te nemen in het verhaal dat jezelf inzetten enorme impact kan hebben in de hoop dat er een nieuwe frisse lichting buurtverbeteraars ontstaat. De rode draad in dat verhaal voor mij daarbij is ‘’Kunnen we samen de buurt verbeteren en vernieuwen zonder marginalisering en verdringing van de meer kwetsbaren en de ziel van de Bijlmer behouden.’’


Mike Brantjes, April 2018