Beslisdemocratie of bezigheidstherapie?

Een op zich interessante bijeenkomst door mensen ie zich bovenmatig inspannen voor een betere stad over de implementatie van het ma.ak akkoord 020 https://www.facebook.com/events/246757526336093/

Nog interessanter is het fenomeen waar we steeds meer tegen aanlopen ( zie https://hartvoordekbuurt.blogspot.com/2020/03/ayatollahs-van-de-beslisdemocratie.html ) ook hier zich weer deed gelden: Meer directe democratie is vooral meer beslis democratie ipv meer doe-democratie

Nadat je als break-out groep een uur ''doen'' hebt besteed om oa een conclusie te bereiken dat een andere naam dan ''werkbank'' het proces zou kunnen helpen, wordt die uitkomst in de bredere groep ter stemming gezet. Ongeveer iedereen die in de breakout groep had gezeten stemde voor een andere naam. De rest die zich er niet over gebogen had, maar wel de meerderheid, stemde tegen en zo werd het voorstel weggezet.

Wat is nu het punt om energie in ''doen'' te stoppen? Is dit niet waar al die ''doeners'' overal precies tegenaan lopen? Er worden altijd weer systeem bedacht en top down ingezet om dat wat ''gemaakt'' wordt langs een maatlat te leggen van de beslisdemocratie.


Los van die naam ''werkbank'', dat is niet zo belangrijk, is een belangrijker effect dat het mensen ontmoedigt om aan dit soort dingen deel te nemen. Is dit niet in een notedop de issue waar veel ''makers'' tegenaan lopen?